มีความสุขทุกครั้ง...ที่คิดถึงเรื่องของเรา
แม้จบลงด้วยความเศร้า...และหวั่นไหว
แต่สิ่งที่เคยผููกพัน...มิอาจบั่นด้วยเหตุผลอะไร
เพียงรู้...ว่ามีภาพเธอเต็มหัวใจ...ในความฝัน
จึงปล่อย...ให้เป็นความทรงจำ...สีจาง จาง
เพื่อคิดถึงยามอ้างว้าง..และไหวหวั่น
หล่อเลี้ยงหัวใจ...ว่าอย่างน้อย..เคยรักกัน
หนึ่งคนที่เคยร่วมฝัน...ได้แค่นั้น...ก็คงพอ
เอ-มิ-กา
เธอไม่ต้องส่งความคิดถึงมาให้
เพราะมันไม่สามารถทำให้เรากลับไป . .. เริ่มฝันต่อ
เธอไม่จำเป็นต้องบอกว่า "รัก" หรือ "รอ"
แค่ท่องคำว่า "พอ" เอาไว้ในใจ
ถ้าหากพรหมลิขิตให้สองเราเป็นคู่กัน
คงไม่แคล้วคลาดจนน้ำตาท่วมทุกวัน . .. รู้ไหม
การที่เราต้องแยกจากทั้งที่ยัง "รักกันสุดหัวใจ"
มันทำให้ "ฉันไม่อาจเปลี่ยนใจไปรักใคร"
ถึงแม้เรื่องระหว่างเราจะถูกกรรมลิขิตให้ "เป็นไปไม่ได้" . . . ก็ตาม~*
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
