วันต่อไปไม่มีแล้วความสุข   

มีแต่ทุกข์ต้องตั้งหน้าหาโลกใหม่

แล้วโลกหน้าเราจะอยู่กับผู้ใด      

ไม่มีใครเหลือตัวเปล่าเราจะคราง

        เดือนหนึ่งเดินไม่ถึงซักครึ่งก้าว   

แรงโน้มน้าวยาวไกลมืดไม่สาง

มีไม้เลื้อยยาวยืดระโยงระยาง   

คอยกั้นกางผูกมัดและกัดกิน

        ปีแล้วปีเล่าไม่ก้าวหน้า   

กลับดีกว่าอย่าสู้มีแต่สิ้น

อยู่บ้านเรายังพอหาผักปลากิน      

ชีวิตนี้ต้องดิ้นยังอีกยาว......
         
เนินจำราย