อ้าศรีเสาวภาคย์เพี้ยง………..เพญแข
เรียมแต่ร้างรศแห…………...ห่างเคล้า
ฤาลืมสมรแล………………..อื่นชื่น ไปเลย
ถวิลทุกข์ยามเย็นเช้า…………ชอกช้ำก่ำทรวง ฯ
แม้วดวงกมลาศได้…………..มาดล
โดยสถานแถวสถล………….ที่นี้
จักชวนแม่ชมบน……………บรรพตร โพ้นแฮ
พลางแม่ชมเรียมชี้………….แม่ชี้เรียมชม ฯ
ชมพนมพนาเวศห้วย…………เหวหิน
ทุกเซราะทรอกศิขรินทร์……..ร่องน้ำ
จักชวนแม่สรงสินธุ์………….แสนสนุกนิ์
สนานอุทกท่าถ้ำ……………...เถื่อนท้องแถวธาร ฯ
ทุกสถานธาเรศแม้น………..แมนผจง ไว้ฤา
หวังจักไว้ให้สรง…………….เซราะน้ำ
ปางร้างอรอนงค์……………..แหนงโศก
สรงบสร่างใจช้ำ……………..เช่นน้ำสระสมร ฯ
“ลลิตตะเลงพ่าย”
พระราชนิพนธ์ “สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส” (หน้า ๓๓)
ปล.ท่านใช้คำแบบเก่า เช่น “เพญแข รศแห บรรพตร เซราะทรอก สนุกนิ์” ท่านใดมีข้อมูลที่พิมพ์ภาษาไทยสมัยใหม่ หรือมีความรู้เรื่องนี้ ลงเทียบเคียงเพื่อเป็นวิทยาทานหน่อยก็ดีนะฮะ ขอบคุณล่วงหน้า
อีกคำ "แม้วดวงกมลาศได้…………..มาดล" ท่านก็พิมพ์มาอย่างนี้จริง ๆ นะ "แม้วดวงกมลาศได้" ไม่ใช่ "แม้"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
