เกิดบ้านนอกคอกนาป่าท้องทุ่ง
วันเข้ากรุงแรกนั้นฉันแทบคลั่ง
ท่อมันเยอะเดินยากลำบากจัง
ต้องระวังพลาดนิดมีสิทธิ์อาย
ฉันคุ้นเคยอร่อยลิ้นกินปลาร้า
เห็นพิซซ่าครั้งแรกแปลกใจหลาย
สั่งอย่างไรมีหน้าตั้งมากมาย
แสนเสียดายจ่ายสตางค์ตั้งครึ่งพัน
ที่บ้านฉันจันทร์นวลชวนฝันใฝ่
พอเข้ากรุงเจอไฟหัวใจสั่น
ยามค่ำคืนยังสว่างเหมือนกลางวัน
ทำให้ฉันตะลึง....อึ้งตั้งนาน..
---สะเลเต---
นั่งอยู่บน บิ๊กซี ยังไม่กลับ
พอขยับ เสียงเพรียก เรียกขับขาน
ป้า-ป้า นั่งตรงนี้ เย็นนาน-นาน
สั่งไอติม(ไอศครีม)รับทาน หน่อยเป็นไร
แล้วก็ส่ง มาให้ ถ้วยใบหรู
ปนกล้วยอยู่ สักครึ่งผล เลยสงสัย
สั่งไอติม แล้วใส่กล้วย ไปทำไม
นี่ยังไง งง-งง ไม่กงไม่กิน
งอน-งอน ไปยืนลง ตรงบันได
มันก็เลื่อน ลงไป บันไดดิ้น
ไหนลองขึ้น มาใหม่ จะได้ชิน
มิจบสิ้น ปีนขึ้นลง ตรงบันได
พอขยับ เสียงเพรียก เรียกขับขาน
ป้า-ป้า นั่งตรงนี้ เย็นนาน-นาน
สั่งไอติม(ไอศครีม)รับทาน หน่อยเป็นไร
แล้วก็ส่ง มาให้ ถ้วยใบหรู
ปนกล้วยอยู่ สักครึ่งผล เลยสงสัย
สั่งไอติม แล้วใส่กล้วย ไปทำไม
นี่ยังไง งง-งง ไม่กงไม่กิน
งอน-งอน ไปยืนลง ตรงบันได
มันก็เลื่อน ลงไป บันไดดิ้น
ไหนลองขึ้น มาใหม่ จะได้ชิน
มิจบสิ้น ปีนขึ้นลง ตรงบันได
ผู้หญิงดินๆ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
