น่าเห็นใจเจ้าจังนั่งเพ้อบ่น
เพราะเหลือทนจนใจไร้ความหวัง
คอยลมลม แล้งแล้ง ดั่งแกล้งชัง
แม้ฟ้าบังยังไกลกว่าใจชาย
เพราะตัวพี่ไม่มีอนาคต
มันมืดหมดหนทางลางแพ้พ่าย
ดั่งพายเรือติดหล่มจมผืนทราย
จนใจกายเหนื่อยล้าแทบบ้าบอ
ถ้าจะให้คำตอบ พี่บอบช้ำ
ตกระกำลำบากไม่อยากจ้อ
จะดิ้นรนต่อไปให้พ้นคอ
ขึ้นจากบ่อเมื่อไหร่ได้เจอกัน
จึงไม่กล้าบอกน้องให้รอหน่อย
เพราะมันบ่อยเบือนบิดหมดสิทธิ์ฝัน
แม้บุญพี่มีจริงได้เทียมทัน
คงถึงวันสองเรา ที่เฝ้าคอย
"ไพร พนาวัลย์"
เพราะเหลือทนจนใจไร้ความหวัง
คอยลมลม แล้งแล้ง ดั่งแกล้งชัง
แม้ฟ้าบังยังไกลกว่าใจชาย
เพราะตัวพี่ไม่มีอนาคต
มันมืดหมดหนทางลางแพ้พ่าย
ดั่งพายเรือติดหล่มจมผืนทราย
จนใจกายเหนื่อยล้าแทบบ้าบอ
ถ้าจะให้คำตอบ พี่บอบช้ำ
ตกระกำลำบากไม่อยากจ้อ
จะดิ้นรนต่อไปให้พ้นคอ
ขึ้นจากบ่อเมื่อไหร่ได้เจอกัน
จึงไม่กล้าบอกน้องให้รอหน่อย
เพราะมันบ่อยเบือนบิดหมดสิทธิ์ฝัน
แม้บุญพี่มีจริงได้เทียมทัน
คงถึงวันสองเรา ที่เฝ้าคอย
"ไพร พนาวัลย์"
ไม่สงสาร หรือไร คนไกลถิ่น
ลืมรักสิ้น แล้วหรือ ถือถดถอย
ปล่อยให้น้อย ใจนะ คนเฝ้าคอย
นั่งใจลอย ห่วงจัง ฝั่งฟ้า..ไกล
ป่านนี้เป็น เยี่ยงไร ใคร่อยากรู้
ใจหดหู่ คอยเฝ้า เข้าใจ..ไหม
มีคนคอย อยู่หลัง ยังห่วงใย
ทุกห้วงใจ หมายเจอ เธอคนเดียว
จะเหลียวขวา แลซ้าย ไม่เห็นหน้า
ดังคนบ้า เลื่อนลอย คอยแลเหลียว
คิดถึงเธอ คนไกล เพราะใจเดียว
อย่าให้น้อย ใจเชียว เดี๋ยวบ้าตาย
ใยเงียบหาย ไปนาน ไม่ขานข่าว
พร้อมเรื่องราว ทั้งหมด หดเหือดหาย
จะเป็นตาย ร้ายดี นี้อย่างไร
ส่งข่าวใจ ให้รู้บ้าง ทางนี้..คอย...(น้อยใจจัง)???
ลืมรักสิ้น แล้วหรือ ถือถดถอย
ปล่อยให้น้อย ใจนะ คนเฝ้าคอย
นั่งใจลอย ห่วงจัง ฝั่งฟ้า..ไกล
ป่านนี้เป็น เยี่ยงไร ใคร่อยากรู้
ใจหดหู่ คอยเฝ้า เข้าใจ..ไหม
มีคนคอย อยู่หลัง ยังห่วงใย
ทุกห้วงใจ หมายเจอ เธอคนเดียว
จะเหลียวขวา แลซ้าย ไม่เห็นหน้า
ดังคนบ้า เลื่อนลอย คอยแลเหลียว
คิดถึงเธอ คนไกล เพราะใจเดียว
อย่าให้น้อย ใจเชียว เดี๋ยวบ้าตาย
ใยเงียบหาย ไปนาน ไม่ขานข่าว
พร้อมเรื่องราว ทั้งหมด หดเหือดหาย
จะเป็นตาย ร้ายดี นี้อย่างไร
ส่งข่าวใจ ให้รู้บ้าง ทางนี้..คอย...(น้อยใจจัง)???
(ขอบคุณค่ะ)
ผู้หญิงดินๆ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
