"เธอนึกถึงวันเก่าเราบ้างไหม?"
อยากถามแต่หัวใจ..กลับไม่กล้า
เล่าความรู้สึกดีที่เป็นมา
กลบภาพอันขมปร่า..ที่เป็นไป
ที่เราเคยหัวร่อต่อกระซิก
ยามเธอหยอกฉันหยิก..ฉันจำได้
ยากเลือนด้วยเวลา..หรืออะไร
คงร้าวใจ..หากเธอบอกเผลอลืม
แต่ไม่โทษเธอนะหากฉะนี้
รู้ว่ามีหลายสาวเข้ามาปลื้ม
เธอไม่ใช่สิ่งของต้องหยิบยืม
ฉันก็แค่แอบซึม..โลกทึมเทา
ตอนที่ฉันเดินจาก..ฉันก็เจ็บ
และยิ่งเหน็บหนาวหนัก..เธอรักเขา
หลับหูหลับตาก็พอทุเลา
แต่ก็จุกกว่าเก่า..เขา-เธอ ทัก
คงไม่เกินกว่านี้..ตีหน้าชื่น
ทั้งในอกขมขื่นกลืนกระอัก
อย่างคนลืมความหลัง..วันยังรัก
หลับหลัง..ฉันจมปลัก..หลากน้ำตา
ระบายจันทร์
อยากถามแต่หัวใจ..กลับไม่กล้า
เล่าความรู้สึกดีที่เป็นมา
กลบภาพอันขมปร่า..ที่เป็นไป
ที่เราเคยหัวร่อต่อกระซิก
ยามเธอหยอกฉันหยิก..ฉันจำได้
ยากเลือนด้วยเวลา..หรืออะไร
คงร้าวใจ..หากเธอบอกเผลอลืม
แต่ไม่โทษเธอนะหากฉะนี้
รู้ว่ามีหลายสาวเข้ามาปลื้ม
เธอไม่ใช่สิ่งของต้องหยิบยืม
ฉันก็แค่แอบซึม..โลกทึมเทา
ตอนที่ฉันเดินจาก..ฉันก็เจ็บ
และยิ่งเหน็บหนาวหนัก..เธอรักเขา
หลับหูหลับตาก็พอทุเลา
แต่ก็จุกกว่าเก่า..เขา-เธอ ทัก
คงไม่เกินกว่านี้..ตีหน้าชื่น
ทั้งในอกขมขื่นกลืนกระอัก
อย่างคนลืมความหลัง..วันยังรัก
หลับหลัง..ฉันจมปลัก..หลากน้ำตา
ระบายจันทร์
"ฉันยังคิดถึงวันเก่าของเราอยู่"
ใช่เพียงครู่ขณะมาทักหา
เพราะแม่น้ำสายเก่า ที่เราผ่านมา
ร่ำทำนองเวลาศรัทธาเรา
เพียงแต่ว่าวันนี้วิถีฉัน
เกินกว่าหันก้าวย่างเดินทางเก่า
อยากให้เธอเก็บยิ้มแห่งหยาดเช้า
ไว้ตราบเท่าแสงทองของอาทิตย์
"ฉันยังรักเธออยู่" รู้แก่ใจ
น้ำค้างตกคราใดใจตกติด-
ผืนแผ่นดิน เราไกลเกินใกล้ชิด
ฟ้ามืดมิดคลุมครอบทั้งขอบฟ้า
จุดเทียนใต้เม็ดฝนคนร่วมฝัน
เขียนกลอน, ร่ำลากัน มันขมปร่า
ชีวิตก็เสมือนกับปากกา
หมึกหมด - ก็สูญค่า อย่าอาวรณ์!-
ฉันเก็บความผูกพันมั่นในอก
นั่น! ฝูงนกกลับรังหวังพักผ่อน
ทะเลดาวนอกชาน, นิทานกลอน
ลมหอบร่อนไปมา.. คว้าไม่ทัน!.
แก้ไขไฟล์แนบโดยผู้ดูแลระบบ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
