ชื่อบทกลอน : รอยระนาด
ผู้แต่ง : baimai@sailom

ระเร่งรัว รูดราง กลางสงัด
ดังพระพาย พิโรธพัด สบัดไหว
ระนาดเปลี่ยว เดี่ยวดัง กังวานไกล
เพลงอารมณ์ คมคล้าย ในโกรธา

ทั้งกายเกร็ง เล็งนิ่ง ดังสิงสู่
มิรับรู้ ดูดั่ง อหิงสา
กระเซ็นซาบ อาบเหงื่อ เจือน้ำตา
ในอุรา ยับแยก เจียนแตกลง

จังหวะเร่ง รุนแรง สำแดงหมาย
จักทำลาย ให้เห็น เป็นผุยผง
เกร็งมือตาย ท้ายสุด สะดุดคง
ปล่อยปลดปลง ไม้คู่ สู่ผืนราง

สักครู่แล้ว แว่วเพียง เสียงสะอื้น
ระนาดคืน เสียงแท้ แพ้รักหมาง
บรรเลงลา อย่ายื้อยุด ให้หลุดวาง
ดับทุกข์ใจ ใสกระจ่าง อย่างยั่งยืน.........

.....รอยอดีต ขีดจาง บนรางเก่า
ไม้นวมเบา เล่าต่อ กรอสุดผืน
มีเสียงซอ คลอสามชั้น คู่วันคืน
บรรเลงลื่น ล้อรับ ขับดนตรี

มือด้อยแรง แกร่งพอ กรอเพลงหวาน
โสตประสาน ซอสาย ไม่หน่ายหนี
ลบรอยเก่า เล่าเรียง เสียงฤดี
ระนาดตี สีซออู้ คู่นิรันดร์

********************