แด่... คนรักของความเศร้า
๒
คนรักของความเศร้า
ขีดเขียนเล่าว่า “เหงาหงอย”
หยิบดาวพราวล่องลอย
สิ่งเล็กน้อยที่ปล่อยวาง
ปากกาพาขยับ
ร้อยเรียงนับจับกั้นขวาง
ความรักจักเดินทาง
บนเศร้าบ้างอย่างใจเย็น
เดินเถิดเอย...เอ๋ยเพื่อน
ถึงดาวเดือนเคลื่อนแล้วเห็น
ทุกสิ่งจริงคือเป็น
รักซ่อนเร้นเช่นใจคน
บทเศร้าเคล้าน้ำตา
นั่งก้มหน้าพาสับสน
เส้นทางสร้างวกวน
ในถนนบน “ทางรัก”
หทัยกาญจน์ ฤทัยกานท์
๒๒ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
