ยินพี่ชาย ร่ายกลอน ค้อนต่อว่า
แทบผวา คว้าอก ตกในห้วง
ฤทัยหมอง ร้องหา คราปวดทรวง
ไยพี่ไม่ เคยห่วง ดวงสุดา
อันชายอื่น ไหนเล่า จะเท่าพี่
รักคนดี เท่าชีวี น้องนี้หนา
รักมานาน นมแล้ว แป้วอุรา
อย่าต่อว่า หาเรื่อง เคืองขุ่นใจ
รักมานาน ปานว่า ฟ้าพิโรธ.
จงอย่าโกรธ ยกโทษ ให้ได้ไหม
ตัวน้องนี้ มิเคย มีผู้ใด
ทั้งสี่ห้อง จองไว้ ให้พี่ครอง
พันทอง
เคยสาบาน ผ่านฟ้า มาหยกหยก
ให้วิตก อกเรา ยิ่งเศร้าหมอง
กลัวมากมาย สายฟ้า น้ำตานอง
รักของน้อง ร้องดัง แทบคลั่งตาย
คงต้องขอ รอไป ให้ไกลฝน
หวังหน้ามน ทนฟัง ยังไม่สาย
ยามลมหนาว คราวหน้า มาเยี่ยมกราย
อกพี่ชาย หายหนาว ได้สาวเคียง.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ให้วิตก อกเรา ยิ่งเศร้าหมอง
กลัวมากมาย สายฟ้า น้ำตานอง
รักของน้อง ร้องดัง แทบคลั่งตาย
คงต้องขอ รอไป ให้ไกลฝน
หวังหน้ามน ทนฟัง ยังไม่สาย
ยามลมหนาว คราวหน้า มาเยี่ยมกราย
อกพี่ชาย หายหนาว ได้สาวเคียง.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
