.jpg)
ผ่านไปเหมือนเรือเมื่อออกท่า
มายามนุษย์สุดเสียงสังข์
ความรักไม่มีที่จีรัง
เหมือนดั่งคลื่นสาดเข้าหาดทราย
ความรักคือทุกข์ที่รุกเร้า
เงียบเหงาตรอมตรมไม่สมหมาย
ดั่งเพลิงเผามอดจนวอดวาย
สุดท้ายจบลงตรงน้ำตา
ไร้ซึ่งคำตอบมอบใจภักดิ์
เจ็บนักรักนี้มีปัญหา
เลื่อนลอยลิบล่วงบ่วงเวลา
พันธนาการรักสุดหักใจ
ผ่านไปเหมือนเรือเมื่อออกฝั่ง
เกินรั้งดั่งสายน้ำไหล
ความรักซ่อนเร้นเป็นฉันใด
ทำให้ทุกข์ใจไม่วายเว้น
--ณัชชา--
มายามนุษย์สุดเสียงสังข์
ความรักไม่มีที่จีรัง
เหมือนดั่งคลื่นสาดเข้าหาดทราย
ความรักคือทุกข์ที่รุกเร้า
เงียบเหงาตรอมตรมไม่สมหมาย
ดั่งเพลิงเผามอดจนวอดวาย
สุดท้ายจบลงตรงน้ำตา
ไร้ซึ่งคำตอบมอบใจภักดิ์
เจ็บนักรักนี้มีปัญหา
เลื่อนลอยลิบล่วงบ่วงเวลา
พันธนาการรักสุดหักใจ
ผ่านไปเหมือนเรือเมื่อออกฝั่ง
เกินรั้งดั่งสายน้ำไหล
ความรักซ่อนเร้นเป็นฉันใด
ทำให้ทุกข์ใจไม่วายเว้น
--ณัชชา--
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
