ขอบคุณภาพจาก Google ครับ
หลบเก่งจังนะ
คารมคมคาย มิใช่เล่น
ทะเล้นเจรจา มาที่หนึ่ง
ล่องหนหายตัว มัวตะลึง
ลึกซึ้งแฝงกาย ในกวี
ตามหาเท่าไหร่ ก็ไม่พบ
ชอบหลบแอบไว้ ไม่เลือกที่
เดี๋ยวขุ่นเดี๋ยวใส ไม่พอดี
หลบลี้หนีหาย ไม่ทายทัก
มารอมาเรียง มาเคียงข้าง
ยามว่างเหมือนผู้ ไม่รู้จัก
วิ่งรี่หนีไป แสนไกลนัก
ยากจักตามไป ให้พบเจอ
ตั้งใจพบนาม ตามประกบ
ยังหลบขุ่นข้อง ต้องมองเหม่อ
วิ่งโร่หาไป ก็ให้เพ้อ
ละเมอมองหา จะบ้าตาย
เห็นโน่นไวไว อยู่ไกลลิบ
กระซิบใครใคร ให้มองหมาย
จะคว้าจะไขว่ มาเคียงกาย
สุดท้ายหายหน้า ไม่มามอง
ยามหาก็มา หายห่างเหิน
ยามเมินไยเจ้า เฝ้าสนอง
เล่นตัวลึกล้ำ ทำลำพอง
จองหองจริงนะ เจ้า...ความรัก !
รการตติ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
