แม่นวลดินพี่ไม่สิ้นเสน่หา
รักแต่เจ้าเฝ้าทอดถอนวอนจันทรา
ช่วยเมตตาให้น้องยาได้เข้าใจ
ที่พี่เงียบมิใช่ใจไม่ใฝ่คิด
ตรึงสถิตย์คิดครองรักกับแก้มใส
แต่ภาระพาให้หลงพะวงใจ
ผิดพลั้งไปอภัยพี่ทีคนงาม
ถึงตอนนี้พี่กำลังไปพบเจ้า
ขอนงเยาว์อย่าคิดมากเที่ยวฝากถาม
หอบกุหลาบช่อสวยใหญ่ไปติดตาม
ให้คนงามจากความรักปักล้นทรวง
ไม่ต้องอ้อนจันทรามาพาฝัน
คำพูดนั้นพี่แฝงแกล้งทำห่วง
พี่ห่างไปหลายปีมีคนควง
น้องเศร้าทรวงซึมเหม่อเพ้อลำพัง
พี่ดุลย์หายคล้ายจิตไม่คิดถึง
น้องรำพึงใจหายไร้ความหวัง
เที่ยวถามหาร่อนเร่เซซุนซัง
พี่นั้นยังใจร้ายไม่หวลคืน
บอกจะมากลัวรอเก้อให้เพ้ออีก
สับขาหลีกไปทั่วมั่วคนอืน
มอบคำรักฝากให้ไม่ยั่งยืน
รักเคยชื่นกลับแห้งเฉาเหงาคนเดียว
กุหลาบสวยช่อใหญ่ในตระกร้า
กว่าจะมาถึงน้องคงหมองเหี่ยว
พี่แจกจ่ายหลายรักมากจริงเจียว
ดอกซีดเซียว มาฝากดินสิ้นราคา
คำพูดนั้นพี่แฝงแกล้งทำห่วง
พี่ห่างไปหลายปีมีคนควง
น้องเศร้าทรวงซึมเหม่อเพ้อลำพัง
พี่ดุลย์หายคล้ายจิตไม่คิดถึง
น้องรำพึงใจหายไร้ความหวัง
เที่ยวถามหาร่อนเร่เซซุนซัง
พี่นั้นยังใจร้ายไม่หวลคืน
บอกจะมากลัวรอเก้อให้เพ้ออีก
สับขาหลีกไปทั่วมั่วคนอืน
มอบคำรักฝากให้ไม่ยั่งยืน
รักเคยชื่นกลับแห้งเฉาเหงาคนเดียว
กุหลาบสวยช่อใหญ่ในตระกร้า
กว่าจะมาถึงน้องคงหมองเหี่ยว
พี่แจกจ่ายหลายรักมากจริงเจียว
ดอกซีดเซียว มาฝากดินสิ้นราคา
ผู้หญิงดินๆ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
