มิเคยลืม ดื่มด่ำ คำว่ารัก
ซึ้งประจักษ์ ภักดี ยากมีเหมือน
จำจนตาย กายดับ สิ้นลับเลือน
รักคือเพื่อน เตือนตน เธอคนเดียว
หมดหทัย ใครครอง เฝ้าจองอยู่
ควรจักรู้ แก่ใจ ใช่ลดเลี้ยว
รักดำรง คงมั่น กระสันเกลียว
รักจริงเจียว เกี่ยวก้อย มิคล้อยคลาย
อย่าสงสัย ให้มาก ลำบากจิตต์
มิควรคิด ติดตรา พาเสียหาย
หากรักล่ม ขมปร่า น่าเสียดาย
พี่คงตาย วายสิ้น อกภินท์พัง.../
บูรพาท่าพระจันทร์
ซึ้งประจักษ์ ภักดี ยากมีเหมือน
จำจนตาย กายดับ สิ้นลับเลือน
รักคือเพื่อน เตือนตน เธอคนเดียว
หมดหทัย ใครครอง เฝ้าจองอยู่
ควรจักรู้ แก่ใจ ใช่ลดเลี้ยว
รักดำรง คงมั่น กระสันเกลียว
รักจริงเจียว เกี่ยวก้อย มิคล้อยคลาย
อย่าสงสัย ให้มาก ลำบากจิตต์
มิควรคิด ติดตรา พาเสียหาย
หากรักล่ม ขมปร่า น่าเสียดาย
พี่คงตาย วายสิ้น อกภินท์พัง.../
บูรพาท่าพระจันทร์
หากเช่นนั้นใยพี่จึงหนีห่าง
พี่ไม่ว่างหรือว่าใจมีใครหวัง
มีคนปองรักของน้องพ่ายภิณท์พัง
คนมีตังรั้งตัวพี่นี้ครอบครอง
ตัวน้องจนค่นแค้นแสนสาหัส
แต่ซื่อสัตย์กับพี่มิมีสอง
กลัวพี่เลือกหญิงใหม่มีเงินทอง
น้องเป็นรองนั่งเหม่อเจอน้ำตา
พี่ไม่ว่างหรือว่าใจมีใครหวัง
มีคนปองรักของน้องพ่ายภิณท์พัง
คนมีตังรั้งตัวพี่นี้ครอบครอง
ตัวน้องจนค่นแค้นแสนสาหัส
แต่ซื่อสัตย์กับพี่มิมีสอง
กลัวพี่เลือกหญิงใหม่มีเงินทอง
น้องเป็นรองนั่งเหม่อเจอน้ำตา
ผู้หญิงดินๆ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
