Re: วานเลนไทน์ที่ไร้รัก

เรื่องรูปร่างน้องนี้ก็ดีอยู่
ขาดแต่ผู้รู้ใจพาไหวหวาม
ที่พบมากหลากล้นคนจิตทราม
ชอบลวนลามแล้วทิ้งไม่จริงใจ

เห็นผู้หญิงหอมหวานปานขนม
หวังภิรมย์คลอสุขคลุกเคล้าใกล้
พอชื่นชมสมหวังดั่งหทัย
ก็จากไปทิ้งหญิงดิ่งเศร้าทรวง

จึงไม่อยากหลงลมคมเจ้าชู้
พวกหัวงูทั้งหลายไม่ขอหวง
จึงปล่อยช้ำหลายปีรักที่กลวง
กลัวหลอกลวงไร้ค่าน้ำตาริน

พี่สุนทร อ้อนหนู อยู่หลัดหลัด
ก็กลับงัด ถ้อยถาม งามโฉมฉิน
ว่าโสภา สง่าศรี หรือขี้ดิน
ย่อมส่อสิ้น ว่านิสัย ใจโลเล

หลงรูปโฉม ภายนอก บอกยี่ห้อ
ว่าเหล่อกอ พวกขุนแผน แสนสนเท่ห์
ถ้าสวยงาม หวามจิต คิดโมเม
ถ้าขี้เหร่ นั้นเล่า เฒ่าก็จร

เกลียดเสียจริง พวกชาย พายเรือจ้าง
ชอบเอ่ยอ้าง คิดพร่ำ คำอักษร
แล้วลวงหลอก หยอกสาว สู้เว้าวอน
พอใจอ่อน สมหมาย ก็หน่ายลา

แม้ตัวพี่ หนุ่มหล่อ พอรับได้
แต่ถ้าวัย รุ่นปู่ คู่คุณป๋า
มีนิสัย รักเด็ก เอ็กเอ็กอาร์
หนูก็ว่า ต้องขอแจว แล้วเหมือนกัน

อิอิ ขออภัยค่ะ ว่าไปตามกลอน จริงๆแล้วพวกหัวงูนี่ไม่ได้หมายถึงพี่สุนทรวิทย์หรอกนะคะ เพราะพี่สุนทรวิทย์ไม่ใช่คนแบบนั้น ขออภัยค่ะ อิอิ เคารพรัก

รูปร่างดี มีชัย ไปกว่าครึ่ง
งามสุดซึ้ง เทใจ ให้แข็งขัน
โสดซิงด้วย ปกปัก รักนิรันดร์
ผูกสัมพันธ์ ทันใด ไม่รีรอ

พี่วัยรุ่น เห่อห่าม ยามลุ่มหลง
จะรีบส่ง ผู้ใหญ่ ไปสู่ขอ
ส่วนสินสอด แปะไว้ มีไม่พอ
ได้ร่วมหอ เมื่อไร จ่ายแน่นอน

สุนทรวิทย์

[/quote]