ขอน้อมรับ จับเขียน เรียนรุ่นพี่
กลอนขจี คมเฉียบ ยากเปรียบเหมือน
ด้นแบบสด ลดเลี้ยว เอี้ยวดาวเดือน
ตอกสะเทือน งวยงง ทั้งวงการ
กระแทกโทน โอนอ่อน งอนนิดนิด
จ่อจริต อ้อนแอ้น คำแสนหวาน
ปลอบประโลม พรมพร้อม ย้อมมวลมาน
จรดจาร สังคีต สถิตกรรณ
สบปัญหา กล้าแกร่ง แข็งดั่งเพชร
หนึ่งต่อเจ็ด เกรียวกรู สู้มิยั่น
ถอยอย่าหวัง จังก้า ท้าประจัญ
นี่แหละฉัน นิยม ชมชอบเธอ
รีบเป่าสี ตีกลอง รับน้องใหม่
อายุได้ ปีกว่า กล้าเผยอ
กระทู้อื่น ลื่นไหล พอได้เออ
แต่งพร่ำเพ้อ ถึงทะเล เห่ไม่เป็น
(ไม่เคยเห็นทะเล แต่งไม่เป็นจริงๆ)
....รพีกาญจน์ 59....
๐ อ่านสามรอบ.แล้วเขิน.ชมเกินเหตุ
ไม่เสี้ยวเศษ.เยี่ยงพี่.เท่าที่เห็น
ฝีมือกลอน.อ้อนทั่ว.รัวเช้า-เย็น
ความชัดเจน.คือขยัน.เทียบชั้นครู
๐ ถ้าแม้มี.โอกาส.อาจพาเที่ยว
เขียนกลอนเกี้ยว.บนเปล.ทะเลหรู
คืนที่จันทร์.เป็นใจ.ไล่จับปู
กลอนของครู.กับมิว.คงพลิ้วลม
๐ อยากต้อนรับ.บัญฑิตใหม่.แบบใสซ่าน
(แต่)คะแนนบ้าน.รพีฯ.มีถาถม
มิกล้าสอน.เชิงชั้น.เทียบขั้นพรหม
แค่กลืนกลม.ตามกลอน.ยังอ่อนใจ
(พัทยา ยินดีต้องรับค่ะ.แต่ต้องเอาลำไยมาฝากชะลอมนึงนะ..นะ)
กบชรา ฝาปิด ติดในโอ่ง
ออกที่โล่ง นภางค์ อันกว้างใหญ่
ก้าวเข้าสู่ ประตูลาน บ้านกลอนไทย
เราน้องใหม่ หลุดหลง เข้าวงการ
ปลากระดี่ รี่ว่าย ทวนสายน้ำ
บางผุดดำ ท่องเทียว สุดเสียวซ่าน
ด้วยเดียงสา ท่าลอย ด้อยชำนาญ
อาจระราน เลื่อนเปื้อน เพื่อนเนืองเนือง
อยู่กลางดง ดอยคือแดน แผ่นฟ้ากั้น
มีตะวัน เป็นเพื่อน เดือนดาวเหลือง
ชนบท โกฎิไกล ต่างในเมือง
หากขุ่นเคือง โปรดอภัย ได้เมตตา
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
