การเดินทางจากความไม่เข้าใจ
…..
หากว่าเป็นความหลังครั้งเก่าก่อน
ที่กลับย้อนเวาลามาหวนไห้
ข้าพเจ้าอ่อนแอ, ไม่แน่ใจ
กับสิ่งที่เปลี่ยนไป ในค่ำคืน
นั่งทบทวนการพราก-จากชีวิต
เขาหรือเราที่ผิดคิดเป็นอื่น
ขอเวลาสักพัก ตั้งหลักยืน
ให้ลุกตื่นจากฝันอันซีดจาง
ผ่านไปแล้วผ่านไปไร้เพื่อนเก่า
แม้แต่เงาคำตอบ มาปลอบบ้าง
เก็บความเหงาซ่อนงำด้วยอำพราง
เหลือเพียงความอ้างว้าง, ต่างทางเดิน
ห้วงคำนึงถึงดาวอาจยาวนาน
ลมพัดผ่านเมฆปลิวมาผิวเผิน
ฤดูฝน หม่นดำคล้ำเหลือเกิน
ให้หมางเมินชีวิต อนิจจา
…..
ข้าพเจ้านิ่งงัน ในวันนี้
ไม่รู้เหตุที่มีการหนีหน้า
ลับล่วงไปแล้วคราบน้ำตา
ที่หลั่งมาอีกครั้ง ไม่รู้ตัว
มิตรภาพที่พบคงหลบเร้น
มันจะเป็นเช่นไรมืดไปทั่ว
ไม่รู้สิ! ขี้ขลาดเริ่มหวาดกลัว
อยู่ในห้องมัวซัว วันต่อวัน
…..
และ คืนต่อคืน…
ข้าพเจ้าสะอื้นอยู่อย่างนั้น
คงไม่กล้าทักทาย, เสียดายกัน
ว่าไร้ความผูกพัน จากอันใด?
…..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
