รู้อีกอย่างว่า..คุณมิได้มั่ว..แต่รู้ตัวเมื่อยามตอบ
และยังรู้อีกว่า..ความรู้สึกที่มอบแด่คุณ..มิใช่เพียงแค่ชอบ..คือความหมาย
แต่มันเกินกว่าจนไม่กล้าบรรยาย
ขอฟังคำตอบสุดท้าย...จากคุณ
ดาว อาชาไนย
..........................
แหะ ๆ..หวัุงว่าส่งท้ายคงต่อไม่ยากใช่ไหมฮะคราวนี้
และยังรู้อีกว่า..ความรู้สึกที่มอบแด่คุณ..มิใช่เพียงแค่ชอบ..คือความหมาย
แต่มันเกินกว่าจนไม่กล้าบรรยาย
ขอฟังคำตอบสุดท้าย...จากคุณ
ดาว อาชาไนย
..........................
แหะ ๆ..หวัุงว่าส่งท้ายคงต่อไม่ยากใช่ไหมฮะคราวนี้
ในวันที่ฝนโปรยอ่อน
ฉันโหยหาความอาทร . .. ของแสงแดดอุ่น
คิดถึงกลิ่นฟางหญ้า . . คิดถึงดอกไม้บานรับอรุณ
คิดถึงนัยน์ตาคู่หนึ่งซึ่งหวานละมุนจับใจ
แววตาซึ่งเหมือนสายฝนโปรย
ปัจจุบันได้ร่วงโรยหมดแล้ว . .. ความหวานไหว
ให้คำตอบตัวเองไม่ได้สักที . . ว่าอีกกี่อึดใจ
จะเริ่มต้นผูกพันกับใครได้อีกที
ในวันที่ฝนโปรยอ่อน
มีคนนั่งกอดหมอนร้องไห้ . . . อยู่ใต้ฟ้าผืนนี้
สายลม . . สายฝน . . อยู่เป็นเพื่อนคนหมองหม่นเหมือนเช่นทุกที
แล้วทำไมต้องคิดถึงคนที่เขาไม่ไยดี . . ไม่เข้าใจเลย~*
. .. ง่า มันก็ยากน้อยกว่าหน่อย แต่ความยากมันอยู่ตรงที่เราต้องบังคับให้ลง . ..
. .. พอบังคับให้ลง มันก้เลยต้องบังคับเนื่อหาไปด้วย . . เลยแต่งออกมาคนเรื่องแถมหักอกคุณสายฝนเฉยเลย . ..
. . แต่ยังไงก็สนุกกว่าเขียนคนเดียวค่า
. ..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
