ความรักจากคุณเป็นเหมือนสายฝน
หลั่งมาชโลมดินจนชุ่มชื้น
มอบชีวิตให้ต้นไม้ใบหญ้าได้หยัดยืน
บรรยากาศบนโลกสดชื่น .. . ในพริบตา
แต่แล้วลมฝนกลับสงบนิ่ง
เหลือไว้เพียงต้นไม้รอแตกกิ่งก้านสาขา
ความรักจากคุณจึงโหดร้ายกับฉันเสมอมา
เติมเต็มชีวิตในวันอ่อนล้า . .. แล้วปล่อยให้ตายอย่างช้า ~ ช้าเพราะการรอคอย
ความรักของฉันเหมือนต้นไม้
นานวันยิ่งหมดกำลังใจ . . . และท้อถอย
"รัก" ของเราจึงมีแค่ความทรงจำฝังรอย
รอวันยับย่อย . .. กับกาลเวลา~*
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
