สัมผัสเพียง เคียงภาพ กำซาบซึ้ง
พาคิดถึง คะนึงครวญ นวลสมร
วิไลพักตร์ ลักขณา ยิ่งอาวรณ์
คิ้วคันศร งอนงาม ศรรามทรง
กระจ่างเนตร นิลนาง สองปรางเรื่อ
สีชาดเจือ ผ่องอำไพ ยิ่งใหลหลง
ฝีปากอิ่ม ยิ้มยวน ชวนพะวง
งามอนงค์ องค์ลักษณ์ เกินหักใจ
หากได้เรียง เคียงแนบ แอบอกอุ่น
กำซาบกรุ่น หนุนตัก จักแค่ไหน
แม้นสวรรค์ ชั้นฟ้า สุราลัย
มีอะไร ใดเทียบ มาเปรียบปาน.../
บูรพาท่าพระจันทร์
พาคิดถึง คะนึงครวญ นวลสมร
วิไลพักตร์ ลักขณา ยิ่งอาวรณ์
คิ้วคันศร งอนงาม ศรรามทรง
กระจ่างเนตร นิลนาง สองปรางเรื่อ
สีชาดเจือ ผ่องอำไพ ยิ่งใหลหลง
ฝีปากอิ่ม ยิ้มยวน ชวนพะวง
งามอนงค์ องค์ลักษณ์ เกินหักใจ
หากได้เรียง เคียงแนบ แอบอกอุ่น
กำซาบกรุ่น หนุนตัก จักแค่ไหน
แม้นสวรรค์ ชั้นฟ้า สุราลัย
มีอะไร ใดเทียบ มาเปรียบปาน.../
บูรพาท่าพระจันทร์
สัมผัสแผ่ว แว่วกานท์ สาส์นสดับ
ให้รู้รับ เรียงร้อย ถ้อยคำหวาน
ประดุจอ้อย ร้อยรส หมดน้ำตาล
ที่ขับขาน หว่านวาง บนทางกลอน
แม้เป็นเพียง อักษร ที่อ้อนออด
ดังเพ้อพลอด หยอดวาง อยู่ข้างหมอน
ให้ยินเสียง จากสรวง ห้วงอัมพร
ร่ายคำวอน สัมผัส ผูกมัดใจ
โอ้พี่เอย เปรยมา พาหวาดหวั่น
พจน์จำนรรจ์ ดูที มีหวามไหว
คล้ายสะกด มนตรา ให้อาลัย
กลัว..รู้ไหม หลุมพราง พี่วางรอ....
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
