ชื่อบทกลอน : ก่อนลมหายใจสุดท้าย
ผู้แต่ง : baimai@sailom

ระรวยริน จวนสิ้นลม อุราแผ่ว
จะลาแล้ว สังขารรัก อันหนักเหลือ
แค่ลืมตา ยังฉุดรั้ง ดั่งยกเรือ
ไม่อวยเอื้อ ดังใจหมาย ให้กายตาม

หวนระลึก รอยทาง ทุกย่างก้าว
ประมาทเอา เขลากลวง ล่วงวัยสาม
ครั้งเด็กน้อย จนเติบกล้า ชรายาม
หลงไฟลาม ตามกิเลส สังเวชใจ

ทั้งทุกข์รัก มักโลภะ โมหะหลง
ไม่มั่นคง ย่อมดับดิ้น สิ้นสงสัย
สมบัติล้น ของตนถือ หรือของใคร
จวนสิ้นลม หายใจ จึงใคร่ครวญ

แสนเสียดาย เวลาดี ที่ล่วงผ่าน
กรรมก่อนกาล เกินไกล ไม่อาจหวน
ต้องทุกข์ทน บนความอยาก ล้อมลากตรวน
....สิ้นเสียงครวญ  สิ้นลิขิต ชีวิตคน

ถึงสุขบ้าง ทุกข์บ้าง ปล่อยวางเถิด
ไม่ดีเลิศ เพลิศพริ้ง นิ่ง..อย่าสน
ชะตาดี ชะตาร้าย ชะตาคน
หนีไม่พ้น ชะตาตาย ....ทั้งร้ายดี

********************