ชื่อบทกลอน : สิ้นลมแล้วไม่แคล้วสิ้นชื่อ
ผู้แต่ง : โบ้ พรหมราช
เมื่อสิ้นวันฝันค่ำย่ำมาหา เมื่อสิ้นคราวเวลาย่อมห่างหนี
เมื่อสิ้นแล้วความค่ำของราตรี
ย่อมจะมีแสงส่องให้มองทาง
เพราะฉะนั้นก่อนคราวสิ้นอากาศ
จงประกาศความดีอย่าหนีห่าง
จงมอบความวางใจอย่าปล่อยวาง
และจงสร้างไมตรีดีต่อกัน
จงยิ้มแย้มแจ่มใสใจสถิต
และจงคิดทักทายให้อ่อนหวาน
สองมือเราพนมก้มประฌาม
และจงถามโอกาศมอบน้ำใจ
และอย่าขาดคุณธรรมเป็นกำหนด
อนาคตจะดีสักเพียงใหน
อยู่ที่เราเริ่มทำให้เร็วไว
ก่อนจะสิ้นลมหายใจสุดท้ายเอย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
