เพราะไม่ค่อยแน่ใจ

ว่าสิ่งที่เธอทำให้ทั้งหมดเหล่านั้น

จะเป็นสิ่งที่เรียกว่ารักกลัวทึกทักเอาเองทุกวัน

ที่เธอนั่งมองฟ้ามองจันทร์. .กลัวว่าคืนวันเป็นฝันไป

เพราะเธอดีเกินกว่าจะเจ็บ

ฉันจึงอยากเพียงเก็บเธอไว้ใกล้ใกล้

กลัวคำว่ารักที่ฉันทึกทักทำให้ห่างไกล

กลัวเสียเธอกลัวเสียใจ กลัวไม่มีใครข้างข้างกัน

เพราะทุกวันที่ผ่านมา

คนที่รับรู้ความอ่อนไหวในแววตาที่เพ้อฝัน

ก็มีเพียงเธอคนที่ฉันแอบเผลอใจไปผูกพัน

แต่ที่เก็บจนเงียบงัน รู้ไว้นะเพราะเธอช่างสำคัญสำหรับใจ

จึงไม่กล้าแม้แต่จะคิด

ทั้งที่อยากมอบทั้งชีวิตไว้ให้

ที่ฉันนั่งเหงาไม่ใช่เพราะเงาของบางใคร

แต่เพราะไม่รู้จะทำไง. . .อยากให้เธอเป็นคนของใจตลอดกาล




ปล. สวัสดียามค่ำค่ำครับ