จากขอนแก่นเข้าอุดรอาวรณ์หา
ยามคิดถึงยากูซ่าน้ำตาไหล
คงไม่เห็นกันแล้วหนอต่อนี้ไป
สิ้นเยื่อใยรักนั้นไม่มั่นคง
ถึงน้ำตกยูงทองมองหาพี่
โอ้คนดีไม่ปลื้มจึงลืมหลง
ให้เหงาจิตยามอาทิตย์อัศดง
แทบปลดปลงหลงคอยสุดน้อยใจ
เปรียว
ยามคิดถึงยากูซ่าน้ำตาไหล
คงไม่เห็นกันแล้วหนอต่อนี้ไป
สิ้นเยื่อใยรักนั้นไม่มั่นคง
ถึงน้ำตกยูงทองมองหาพี่
โอ้คนดีไม่ปลื้มจึงลืมหลง
ให้เหงาจิตยามอาทิตย์อัศดง
แทบปลดปลงหลงคอยสุดน้อยใจ
เปรียว
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
