เวลาผ่าน  นานไป  ในใจนั้น
เฝ้าแต่ฝัน  ถึงวัน  อันสุขใส
ตัวน้องเจ้า  ไม่เอา  เวลาใด
มาตัดใจ  แก่กัน  ทุกวันยาม

พี่เดินทาง  จากนาง  หลายร้อยโยช
ไม่เคยโทษ  โกรธพี่  เซ้าซี้ถาม
พี่จึงรัก  จึงมอบใจ  ให้นงราม
เพราะเธองาม  ตราตรึง  ซึ้งอุรา

เวลากับ ความรัก ที่พัดผ่าน
แม้เนิ่นนาน  ยิ่งหวานกว่า  สคราญไหน
เพราะเธอรัก  มากนัก จากดวงใจ
เวลาใด  ไม่เกี่ยว เหนี่ยวรั้งเธอ