Re: เพื่อนเอย..

เวิ้งราตรีมืดมิด – มิตรเห็นไหม?
ไร้แสงไฟออกดอกกลางหมอกเหมย
ใช่แล้วมิตรลมอุ่นดึกคุ้นเคย
เราผ่านเลยคืนวันฝันชำรุด!
...
แต่หัวใจใครเล่าเข้าถึงบ้าง
สมรภูมิอ้างว้างอำพราง,ฉุด
ตรงเฆี่ยน,โบย โหยไห้-จิตใจมนุษย์
ตบเท้าหยุดตรงหน้าราตรีกาล
มาหัวเราะเยาะหยันโลกวันเหงา
จิบรสเศร้ามิเคยล่วงเลยผ่าน
แววระวีโรจน์ลับดับตำนาน
วาดหวังเพียงทิพย์ธาร-กำลังใจ
อ่อนแอและร่วงรื้นคืนน้ำหนาว
มิตรเอย..ฟ้าร้างดาว ร้าวหนามไหน่
ขออิงแอบทรวงอกนกแสงไฟ
หากหายโศกาลัยใคร่หวนคืน

สุดฟากฟ้าตะวันออก,หมอก-ดาวเหนือ
แฝงกลิ่นเกลือรินร่ำความขมขื่น
จากป่าช้าความทรงจำกล้ำกลืน
หลับเพื่อตื่นสะทก แล้วผกบิน
...
หอมสายลมมลายูและภูผา
เด็ดดอกปีบโปรยฟ้าฝ่าก้อนหิน
จากดินแดนตะวันออกทุกดอกดิน
ซึมซับกลิ่นอาทร..ก่อนเดินทาง
รักจะรินร่ำโรยมาโชยผ่าน-
ตลอดกาล-แม้กายจะไกลห่าง
โปรดเก็บใจดอกปีบกลีบบอบบาง
ไว้ข้าง-ข้างหมอนหนุนใบอุ่นนั้น.

add complete
by Klonthaiclub fb