อันคนเรา เกิดมา ในหล้าโลก
มีสุขโศก บนเศร้า ไม่เข้าท่า
หรือเวรกรรม ครั้งก่อน เคยทำมา
อนิจจา วาสนา น่าเจ็บใจ
ฉันเหมือนกัน ปีนั้น พลันสูญสิ้น
ทั้งหนี้สิน ท่วมท้น ทนหมองไหม้
ต้องตกงาน ขายบ้าน ขายรถไป
ใช้หนี้สิน เท่าไหร่ มากก่ายกอง
เหมือนเคราะห์ซ้ำ กรรมชัด วิบัติแน่
สิ้นหวังแท้ ดวงแด แลเศร้าหมอง
หวนคิดถึง คราใด น้ำตานอง
ชีวิตช่าง หม่นหมอง โดนจองจำ
ต้องซมซาน ทำงาน แทบทุกอย่าง
แสนอ้างว้าง เสียจน ทนกลืนกล้ำ
คงเป็นเวร ที่ฉัน เคยกระทำ
จึงได้ย้อน กระหน่ำ ซ้ำชีวิน
พันทอง
ขอมาแจมหน่อยคะ อ่านแล้วเศร้ามาก
[/b][/font][/size][/color]อย่าเศร้าไปเลยหนอขอเพียงคิด
ว่าชีวิตมีค่ากว่าทรัพย์สิน
ล้มแล้วลุกขึ้นมาทำหากิน
จำต้องดิ้นกันไปไม่หยุดเดิน
เมื่อผ่านพ้นเรายิ่งแกร่งกว่าครั้งก่อน
กี่หนาวร้อน สู้ไป ไม่ขัดเขิน
อุปสรรคหนักหนากล้าเผชิญ
เสียงสรรเสริญรอนักสู้อยู่ปลายทาง
ว่าชีวิตมีค่ากว่าทรัพย์สิน
ล้มแล้วลุกขึ้นมาทำหากิน
จำต้องดิ้นกันไปไม่หยุดเดิน
เมื่อผ่านพ้นเรายิ่งแกร่งกว่าครั้งก่อน
กี่หนาวร้อน สู้ไป ไม่ขัดเขิน
อุปสรรคหนักหนากล้าเผชิญ
เสียงสรรเสริญรอนักสู้อยู่ปลายทาง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
