แผ่นกระดาษหนึ่งแผ่นแสนมีค่า
นำเอามาจดบันทึกนึกให้หวน
ถึงความหลังครั้งเก่าเฝ้าทบทวน
ทุกสิ่งล้วนยากเย็นและเป็นไป
มีความฝันมากมายในวัยเด็ก
เมื่อยังเล็กโลกน่าอยู่ดูสดใส
เปี่ยมไปด้วยความฝันอันกว้างไกล
ด้วยดวงใจใฝ่เรียนเพียรวิชา
........
สิบสองปีที่ฉันเรียนเพียรตั้งมั่น
เพื่อถึงวันฉันสอบเข้ามหาฯ
สู่เส้นทางสร้างฝันอันโสภา
จบออกมาเป็นบัณฑิตชีวิตงาม
แต่...ชีวิตมาสะดุดถึงจุดเปลี่ยน
เป็นบทเรียนทุกข์ยากกลางขวากหนาม
ความสุขนั้นตั้งอยู่ชั่วครู่ยาม
เปลี่ยนเป็นความฝันร้ายตายทั้งเป็น
ปีสองห้าสี่สูญคือสูญสิ้น
แทบดับดิ้นกินอยู่อย่างยากเข็ญ
เหลือแต่ความว่างเปล่าทุกเช้าเย็น
มองไม่เห็นอนาคตหมดสิ้นพลัน
ชีวิตต้องอดทนอย่างจนกรอบ
ไม่มีแม้คำตอบคอยปลอบขวัญ
ทนเลี้ยงดูลูกน้อยเนิ่นนานวัน
หวังว่าฝันของเจ้าจะเป็นจริง
ในท่ามกลางชีวิตที่บิดเบี้ยว
ช่างโดดเดี่ยวแทบสิ้นไร้ในทุกสิ่ง
มีเพียงธรรมนำใจได้พักพิง
สงบนิ่งกับชีวิตจิตผ่อนคลาย
แม้นความฝันความหวังพังสูญสิ้น
จำต้องดิ้นให้ถึงซึ่งจุดหมาย
ให้ลูกมีปริญญามาแนบกาย
คือสุดท้ายที่อยากเห็นเป็นบุญตา...
นำเอามาจดบันทึกนึกให้หวน
ถึงความหลังครั้งเก่าเฝ้าทบทวน
ทุกสิ่งล้วนยากเย็นและเป็นไป
มีความฝันมากมายในวัยเด็ก
เมื่อยังเล็กโลกน่าอยู่ดูสดใส
เปี่ยมไปด้วยความฝันอันกว้างไกล
ด้วยดวงใจใฝ่เรียนเพียรวิชา
........
สิบสองปีที่ฉันเรียนเพียรตั้งมั่น
เพื่อถึงวันฉันสอบเข้ามหาฯ
สู่เส้นทางสร้างฝันอันโสภา
จบออกมาเป็นบัณฑิตชีวิตงาม
แต่...ชีวิตมาสะดุดถึงจุดเปลี่ยน
เป็นบทเรียนทุกข์ยากกลางขวากหนาม
ความสุขนั้นตั้งอยู่ชั่วครู่ยาม
เปลี่ยนเป็นความฝันร้ายตายทั้งเป็น
ปีสองห้าสี่สูญคือสูญสิ้น
แทบดับดิ้นกินอยู่อย่างยากเข็ญ
เหลือแต่ความว่างเปล่าทุกเช้าเย็น
มองไม่เห็นอนาคตหมดสิ้นพลัน
ชีวิตต้องอดทนอย่างจนกรอบ
ไม่มีแม้คำตอบคอยปลอบขวัญ
ทนเลี้ยงดูลูกน้อยเนิ่นนานวัน
หวังว่าฝันของเจ้าจะเป็นจริง
ในท่ามกลางชีวิตที่บิดเบี้ยว
ช่างโดดเดี่ยวแทบสิ้นไร้ในทุกสิ่ง
มีเพียงธรรมนำใจได้พักพิง
สงบนิ่งกับชีวิตจิตผ่อนคลาย
แม้นความฝันความหวังพังสูญสิ้น
จำต้องดิ้นให้ถึงซึ่งจุดหมาย
ให้ลูกมีปริญญามาแนบกาย
คือสุดท้ายที่อยากเห็นเป็นบุญตา...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
