จิตรกรน้อย

จิตรกรน้อย

ดินสอสีกุดทู่ชมพูอ่อน
ตวัดซ้อนเส้นสานบันดาลศิลป์
หน้าสมุดเล่มเขรอะเปื้อนเปรอะดิน
เปี่ยมหอมรินกลิ่นฝันอันงอกงาม
เส้นต่อเส้นต่อปะทีละเส้น
ดำขลับเน้นเนตรอาบแวววาบหวาม
แพรเรือนผมดุจไหมพลิ้วไหวตาม
เริ่มอร่ามเนื้อทองผ่องอำพัน
ชุดราตรีจับจีบกลีบเลิศหรู
สีชมพูตัดฟ้า...จึงตาฝัน-
ถึงเจ้าหญิงเจ้าชายในเงาจันทร์
ที่ตา-ยาย กล่อมขวัญต่อวันคืน
ยังรอยยิ้มแต้มพักตร์ดาวรักษา
ซับน้ำตาจากโลกโศกขมขื่น
แม้มิอาจชุบใจให้พลิกฟื้น
ก็ชุ่มชื่นเด่นชัดพอหยัด,ยง
เขียวขีดแซมแต้มนิดติดต่างหู
รองเท้าคู่สวยนิ้งพิศยิ่งหลง
หากสวมจักเท้าวางอย่างผจง
ท่องปราสาทเรือนหงส์ถึงดงไพร
...
พลันแดดส้มอมทองละท้องฟ้า
จินตนาการหมด - ขึ้นบทใหม่
ตั้งวงล้อมพร้อมเคียงตะเกียงไฟ
กระต๊อบใบจากโหว่บังโต้ลม
ว่า – ที่นี่ เจ้าชายได้ตายจาก
เจ้าหญิงยังอดอยากมากทุกข์, ขม
ฝันถึงดอกไม้หวาม, ความอุดม
จนจะยิ่งสั่งสมจมกดทับ
ว่า – ที่นี่ ที่แท้แม่และพ่อ
ปล่อยเด็กหญิงเฝ้ารอพ่อ-แม่กลับ
ว่า - ที่แท้แพรดาวพราวระยับ
มิพอซับน้ำเนตรเทวษแล้ว
....
จบนิทานเพ้อฝันในฝันค้าง
เท้าบอบบางยังพร่องรองเท้าแก้ว
ที่นี่มีความไร้ในทุกแนว
และมีแววหมองเข้มเต็มลานดิน
ดินสอสีกุดทู่ชมพูหวาน
ตวัดซ้อนเส้นสานก่องานศิลป์
แล้วน้ำตาจิตรกรน้อย..ก็ผล็อยริน
เมื่อชีวินต่างมากจากภาพนั้น!.

แก้ไขไฟล์แนบโดยผู้ดูแลระบบ