มิค่อยจะได้เขียนกลอนแบบนี้
นานหลายปีก็รู้สึกลึกๆได้
แต่วันนี้ตื่นแต่เช้า..ไม่รู้เป็นไง
นึกย้อนหลังกลับไปถึงอดีตเก่าน้ำตาคลอ
มันแต่งง่าย...แต่พิมพ์ลำบากนะ
ทุกอักขระ..จะกดจิ้มแสนยากจริงหนอ
มันอัดอั้นตื้นตันติดที่คอ
กลืนหลายครั้ง..แต่มันก็รินออกมา
พยายามจะแอบๆ..เอามือเช็ด
แต่มันก็..เล็ดลอดออกมาเต็มหน้า
นึกถึงสมัยอนุบาลนานแสนนานผ่านมา
โอ้...พ่อจ๋าช่างห่วงและรักเรายิ่งสิ่งใด
หยุด..........ดดดดดด..มันจะไหลอีกแล้ว
คง..สำนึกในพระคุณมากใช่ไหม
ยิ่งอดีต..เราเคยชั่วร้ายดื้อด้านมากเพียงใร
ปัจจุบัน..มันกลับย้อนเข้าใส่..สงสารท่านด้วยน้ำตา
มีเพียง..สามคำ..ที่คอยย้ำในดวงจิต
แม้บางครั้งเราอาจลืม..ไม่เคยคิดจะถามหา
สามคำนี้ยังจำฝังไว่..ในอุรา
คำที่ว่า..รักเรา...รักเรา...แล้วก็รักเรา
รักพ่อนะ รัก รัก รัก
เด็กชายฟ้า แซ่อึ้ง
นานหลายปีก็รู้สึกลึกๆได้
แต่วันนี้ตื่นแต่เช้า..ไม่รู้เป็นไง
นึกย้อนหลังกลับไปถึงอดีตเก่าน้ำตาคลอ
มันแต่งง่าย...แต่พิมพ์ลำบากนะ
ทุกอักขระ..จะกดจิ้มแสนยากจริงหนอ
มันอัดอั้นตื้นตันติดที่คอ
กลืนหลายครั้ง..แต่มันก็รินออกมา
พยายามจะแอบๆ..เอามือเช็ด
แต่มันก็..เล็ดลอดออกมาเต็มหน้า
นึกถึงสมัยอนุบาลนานแสนนานผ่านมา
โอ้...พ่อจ๋าช่างห่วงและรักเรายิ่งสิ่งใด
หยุด..........ดดดดดด..มันจะไหลอีกแล้ว
คง..สำนึกในพระคุณมากใช่ไหม
ยิ่งอดีต..เราเคยชั่วร้ายดื้อด้านมากเพียงใร
ปัจจุบัน..มันกลับย้อนเข้าใส่..สงสารท่านด้วยน้ำตา
มีเพียง..สามคำ..ที่คอยย้ำในดวงจิต
แม้บางครั้งเราอาจลืม..ไม่เคยคิดจะถามหา
สามคำนี้ยังจำฝังไว่..ในอุรา
คำที่ว่า..รักเรา...รักเรา...แล้วก็รักเรา
รักพ่อนะ รัก รัก รัก
เด็กชายฟ้า แซ่อึ้ง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
