ร่า่งเหน็ดเหนื่อย เมื่อยล้า แสนสาหัส
สองมือกวัด ไกวแกว่ง แรงถดหนี
เกิดเจ็บปวด รวดร้าว หนาวอินทรีย์
ตะคริวบี้ ไหล่หลัง เหงื่อพรั่งพรู
ยืนพิงเสา เร่าร้อน อ่อนสะท้าน
เซซมซาน กำสรด หน้าหดหู่
ถลาล้ม จมจุก ขนลุกฟู
หมดท่าสู้ หัวส่าย น้ำลายจาง
เสียงแผ่วเบา เข่าชัน อัดอั้นจิต
พอฉุกคิด สักน้อย เริ่มถอยห่าง
ใคร่อาเจียน เวียนพรั่น สรรพางค์
ปากกาค้าง ว่างกลอน อักษรไทย
บังคับกิน ลิ้นชา หารู้รส
จิบน้ำซด หวานเต็ม เค็มไฉน
เผ็ดหรือกร่อย อร่อยมัน ขมฉันใด
กลืนลงไป หมดสิ้น ก่อนรินยา
หายใจฝืด อึดอัด คัดจมูก
สูดดังถูก หยูกเยียว เย็นเสียวซ่า
จะเหม็นหอม ดอมดม ประสมทา
สิบวันกว่า ไม่รู้กลิ่น ประทิ่นเลย
ยามเจ็บไข้ ได้ป่วย ช่วยรู้คิด
ว่าทำผิด เยี่ยงไร บ้างไหมเอ่ย
ขอลบล้าง สร้างงาม ตามชดเชย
ก่อนร่างเกย ฝังกลบ ซบกับดิน
รพีกาญจน์ 59
หัวใจแกร่ง แห่งบ้านกลอน นอนไม่หลับ
เฝ้านั่งนับ เวลา พาสูญสิ้น
อดตาหลับ ขับตานอน อ้อนชีวิน
เคยหยอกล้อ ถวิล ทุกเวลา
อย่าท้อถอย คอยอยู่ สู้สู้นะ
อย่าลดละ ผละไป ไกลดวงหน้า
จงพักฟื้น ให้หาย คลายกลับมา
เฝ้าคอยหา ทุกวัน อย่าผันไป
กินหยูกยา ตามหมอสั่ง อย่าให้ขาด
ใจเข้มแข็ง ขนาด มาดยิ่งใหญ่
ขอบนบาน ศาลกล่าว ทุกคราวไว้
หายเร็วไว กลับสู่ หมู่บ้านกลอน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
