เพื่อนเข้ามา ข้าไป อะไรวะ
เล่นเหมือนกะ ลิเก เฮขบขัน
มีคละเคล้า เศร้าโศก อกจาบัล
ตลกกลั้น หัวเราะ เทาะน้ำตา
คิดสามวัน ลั่นวาทะ จะพักยก
เดินหัวตก คอเอียง เสียงแตกปร่า
หันหลังมอง จ้องคอมพ์ ยอมไหมวา
ก็ซื้อมา พร้อมเน็ต หมื่นเจ็ดพัน
รูปโสภา หน้าหวาน พานลอยผุด
สวยพิสุทธิ์ สำเนียง เสียงนวลสั่น
บางหญิงยิ้ม พริ้มหน้า อ้าเห็นฟัน
หัวไม่คัน ดันเกา เอาซิเออ
งานส่วนตัว ทั่วไป รับใช้เจ้า
พอปัดเป่า ให้พ้น เมื่อล้นเต่อ
ความเหน็ดเหนื่อย เมื่อยล้า ข้าเคยเจอ
แต่ขาดเธอ คนเดียว สื้นเรี่ยวแรง
นั่งหงอยเหงา เฝ้าห้อง กล่องอาหาร
ตักเคี้ยวทาน ไร้รส หมดหน่ายแหนง
ต้องเจ็บไข้ ไอโขก โรคสำแดง
นอนตะแคง แพลงพับ หลับงวยงง
ต้องยอมฝืน กลืนคำ น้ำลายกลับ
ขอยอมรับ ขาดกลอน ตายผ่อนส่ง
ขาดแก้วตา อายุสั้น พลันปลิดปลง
ครับ.ตกลง ฝากใจ ไว้บ้านกลอน
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
