โถ...ก็ใจ ของเรา เท่ากำปั้น
เป็นเลือดเนื้อ ทั้งท่อน ใช่ก้อนหิน
ถูกทำร้าย ย่อมเจ็บ กว่าเหน็บกิน
เพราะไม่ชิน จึงชา ล้าเกินทน
จำหักห้าม ความเจ็บ เก็บไว้ก่อน
เป็นเงาซ้อน ตอนช้ำ ย้ำสับสน
แกร่งแค่ไหน ย่อมแพ้ เราแค่คน
น้ำตาหล่น เพราะรัก...ที่ปักทรวง.
"สุนันยา"
เป็นเลือดเนื้อ ทั้งท่อน ใช่ก้อนหิน
ถูกทำร้าย ย่อมเจ็บ กว่าเหน็บกิน
เพราะไม่ชิน จึงชา ล้าเกินทน
จำหักห้าม ความเจ็บ เก็บไว้ก่อน
เป็นเงาซ้อน ตอนช้ำ ย้ำสับสน
แกร่งแค่ไหน ย่อมแพ้ เราแค่คน
น้ำตาหล่น เพราะรัก...ที่ปักทรวง.
"สุนันยา"
สั ก วั น ฉั น จ ะ เ ป็ น ค น เ ดิ ม
คนที่มีรอยยิ้มช่วยเติมความสดใส..และแบ่งเบาความเจ็บปวดของใจหนึ่งดวง
สักวันฉันต้องยิ้มได้ไม่ต้องห่วง
คนที่ร่าเริงคนนั้น.สัญญาว่า..จะทวงมันกลับมา
ฟ้ า ห ลั ง ฝ น
ต้องอดทน ..อยากเห็นมัน .ฟ้าผืนนั้น .สุดปลายฟ้า
ได้ยินเขาพูด .ได้ยินเขาเอ่ย แว่วข่าวมา
ว่ามันสวย งดงาม สดใส ยิ่งกว่า..เกินคำอธิบาย
คนที่มีรอยยิ้มช่วยเติมความสดใส..และแบ่งเบาความเจ็บปวดของใจหนึ่งดวง
สักวันฉันต้องยิ้มได้ไม่ต้องห่วง
คนที่ร่าเริงคนนั้น.สัญญาว่า..จะทวงมันกลับมา
ฟ้ า ห ลั ง ฝ น
ต้องอดทน ..อยากเห็นมัน .ฟ้าผืนนั้น .สุดปลายฟ้า
ได้ยินเขาพูด .ได้ยินเขาเอ่ย แว่วข่าวมา
ว่ามันสวย งดงาม สดใส ยิ่งกว่า..เกินคำอธิบาย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
