แม้จากมาลาลับไม่กลับหลัง
จิตก็ยังซาบซึ้งพึงตระหนัก
ถึงคนไกลไร้กายใจหายนัก
เพราะใจฉันนั้นภักดิ์เกินหักใจ
ยังคิดถึงคนดีอย่างที่สุด
มิอาจหยุดห้ามจิตห้ามคิดได้
ยังเฝ้าหวงห่วงหาทั้งอาลัย
แม้ห่างไกลใจยังตรึงคิดถึงเธอ
๑เรยา๑
เพราะว่ารัก คือใช่ ในคำตอบ
อยากจะปลอบ คนดี ที่พลั้งเผลอ
ฉันก็เศร้า ไร้เงา เขาปรนเปรอ
ได้แต่เพ้อ รำพึง คิดถึงจัง
คราวฝนหล่น ร่วงมา น้ำตาไหล
ด้วยอาลัย ยอดชู้ เคยคู่หวัง
โอ้ไฉน กลับกลาย คล้ายชิงชัง
ไม่กลับหลัง คืนยือน เหมือนก่อนเคย..
"สุนันยา"
อยากจะปลอบ คนดี ที่พลั้งเผลอ
ฉันก็เศร้า ไร้เงา เขาปรนเปรอ
ได้แต่เพ้อ รำพึง คิดถึงจัง
คราวฝนหล่น ร่วงมา น้ำตาไหล
ด้วยอาลัย ยอดชู้ เคยคู่หวัง
โอ้ไฉน กลับกลาย คล้ายชิงชัง
ไม่กลับหลัง คืนยือน เหมือนก่อนเคย..
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
