ทำ เ ป็ น ไ ม่ แ ค ร์
แต่ลึกลึก.ความรู้สึกที่แท้..มันสั่นไหว
บอกกับตัวเอง.ว่าฉันคือคนของเธอ..เสมอไป
ทุกลมเข้าออก.ที่หายใจ..ยังเป็นเธอ
ทำ เ ป็ น ไ ม่ ส น
ปวดและเจ็บเกินทน..น้ำตาไหลเอ่อ
ยังคงคิดถึง.อยู่กับภวังค์ของคำว่า..เพ้อเจ้อ
ทั้งที่รู้ รู้ดี รู้ตัว รู้เสมอ ..ว่าไม่มีทางได้เธอกลับคืน
...คือความคิดถึง...
ตกอยู่บึ้ง ห้วงใน ใยต้องฝืน
แม้จะต้อง ระทม ขมกล้ำกลืน
ยังคงยืน-ยันมา ว่าตราตรึง
...เถอะกับความเสียใจ...
กักเก็บไว้ ทรงจำ ย้ำครั้งหนึ่ง
เคยมีรัก ปักบ่วง ห้วงคำนึง
ด้วยเคยซึ้ง หนักหนา คำว่ารัก.
"สุนันยา"
ตกอยู่บึ้ง ห้วงใน ใยต้องฝืน
แม้จะต้อง ระทม ขมกล้ำกลืน
ยังคงยืน-ยันมา ว่าตราตรึง
...เถอะกับความเสียใจ...
กักเก็บไว้ ทรงจำ ย้ำครั้งหนึ่ง
เคยมีรัก ปักบ่วง ห้วงคำนึง
ด้วยเคยซึ้ง หนักหนา คำว่ารัก.
"สุนันยา"
พ ย า ย า ม.. ซ่ อ น มั น ไ ว้ ใ น ค ว า ม ท ร ง จำ
แต่พอเผลอ.ทุกภาพกลับหวนย้ำ..เกินห้ามหัก
ใจมันมีแต่เขา.ยิ่งคิดยิ่งเศร้า..ร้าวใจนัก
เพราะคนอย่างฉันมันไม่รู้จัก..ไม่คิด ..ไม่รัก.. กระทั่งตัวเอง
ภ า ว น า ใ ห้ เ ว ล า
ช่วยเจือจางและรักษา..อย่าข่มเหง
ลบภาพรัก .ฉัน. เขา .ที่มีคำว่าเรา.. หายไปสักทีความวังเวง
ตอนนี้ไม่เหลือร่องรอยคนอวดเก่ง.. มีแต่ฉันคนนี้ที่อยู่กับตัวเอง .และหัวใจที่ไม่ชาชิน
แต่พอเผลอ.ทุกภาพกลับหวนย้ำ..เกินห้ามหัก
ใจมันมีแต่เขา.ยิ่งคิดยิ่งเศร้า..ร้าวใจนัก
เพราะคนอย่างฉันมันไม่รู้จัก..ไม่คิด ..ไม่รัก.. กระทั่งตัวเอง
ภ า ว น า ใ ห้ เ ว ล า
ช่วยเจือจางและรักษา..อย่าข่มเหง
ลบภาพรัก .ฉัน. เขา .ที่มีคำว่าเรา.. หายไปสักทีความวังเวง
ตอนนี้ไม่เหลือร่องรอยคนอวดเก่ง.. มีแต่ฉันคนนี้ที่อยู่กับตัวเอง .และหัวใจที่ไม่ชาชิน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
