แม้เป็นหญิง ธรรมดา ดูค่าน้อย
มิเลิศลอย แต่ชวนชม สมเป็นหญิง
ไร้มารยา สาไถย ให้ชังชิง
ด้วยทุกสิ่ง จริงใจ ไร้เล่ห์กล
อันดอกหญ้า น่าภูมิใจ ในดอกหญ้า
ขอจงอย่า พาใจ ให้สับสน
ดอกไม้งาม หนามเหน็บ เจ็บเกินทน
ต่างเสียคน บ้าใบ้ เพราะไม้งาม.../
EasternMan
มิเลิศลอย แต่ชวนชม สมเป็นหญิง
ไร้มารยา สาไถย ให้ชังชิง
ด้วยทุกสิ่ง จริงใจ ไร้เล่ห์กล
อันดอกหญ้า น่าภูมิใจ ในดอกหญ้า
ขอจงอย่า พาใจ ให้สับสน
ดอกไม้งาม หนามเหน็บ เจ็บเกินทน
ต่างเสียคน บ้าใบ้ เพราะไม้งาม.../
EasternMan
เพียงผู้หญิง ธรรมดา คราใจเฉา
ความเงียบเหงา ทำป่วน จึงครวญถาม
เพราะมิเลิศ เพริศพราย ให้ติดตาม
มีแต่ทุกข์ รุกลาม ทำร้ายใจ
ไม่มีเพื่อน ยามเหงาเฝ้าหมองหม่น
อีกทั้งยัง สับสน จนหวั่นไหว
ความเหว่ว้า พาขื่น ไร้ชื่นใด
ยากยิ้มได้ รอยชื่น ขมขื่นทรวง
คนเคยเฝ้า พะวงหา เขาลาหาย
ปล่อยให้อยู่ เดียวดาย ไม่ห่วงหวง
คนอ่อนไหว จึงร้าว เศร้าแดดวง
เหมือนถูกถ่วง ดวงใจ ให้วายปราณ
"สุนันยา"
ความเงียบเหงา ทำป่วน จึงครวญถาม
เพราะมิเลิศ เพริศพราย ให้ติดตาม
มีแต่ทุกข์ รุกลาม ทำร้ายใจ
ไม่มีเพื่อน ยามเหงาเฝ้าหมองหม่น
อีกทั้งยัง สับสน จนหวั่นไหว
ความเหว่ว้า พาขื่น ไร้ชื่นใด
ยากยิ้มได้ รอยชื่น ขมขื่นทรวง
คนเคยเฝ้า พะวงหา เขาลาหาย
ปล่อยให้อยู่ เดียวดาย ไม่ห่วงหวง
คนอ่อนไหว จึงร้าว เศร้าแดดวง
เหมือนถูกถ่วง ดวงใจ ให้วายปราณ
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
