เกลียดความหวั่นไหว
เพราะมันทำให้หัวใจแสนอ่อนล้า
ฉันเกลียดทุกความเย็นชา
ที่มันออกจากสายตาของเธอ
เกลียดคนในรูปที่ข้างฝา
มันทำให้ฉันบ้าเพราะพร่ำเพ้อ
เกลียดหัวใจที่แอบหลงใหลไปฝันละเมอ
เกลียดตัวเองที่รักเธอ. . .เกลียดที่ยังเซ่อไม่ยอมตัดใจ
เพราะมันทำให้หัวใจแสนอ่อนล้า
ฉันเกลียดทุกความเย็นชา
ที่มันออกจากสายตาของเธอ
เกลียดคนในรูปที่ข้างฝา
มันทำให้ฉันบ้าเพราะพร่ำเพ้อ
เกลียดหัวใจที่แอบหลงใหลไปฝันละเมอ
เกลียดตัวเองที่รักเธอ. . .เกลียดที่ยังเซ่อไม่ยอมตัดใจ
เกลียดตัวเองเหมือนกัน
หลงอยู่กับความผูกพัน...จนไม่ไปไหน
จบกันแล้ว..ก็ยังไม่ยอมให้แล้วกันไป
ดื้อดึง...รั้งเธอไว้...มันได้อะไรขึ้นมา
ฉันเคยเกลียด...คนที่ทำให้เธอเปลี่ยนไป
เกลียดหัวใจ...ที่โง่งมงายจนไร้ค่า
เกลียดความสงสาร...ที่เธอมองผ่านแววตา
เกลียดที่ต้องรับรู้ว่า...ไม่เหลือคุณค่าให้จดจำ
ฉันเกลียดทุกอย่าง..เมื่อไม่มีเธอ
บางคราวพลั้งเผลอ...ยิ่งเจ็บซ้ำ
...เกลียดเยื่อใยบาง บาง...เกลียดความอ้างว้างที่เธอทำ
แต่ยิ่งเกลียด..ก็ยิ่งช้ำ...ยิ่งจดจำจนฝังใจ
ฉันเหนื่อยกับการเกลียดตัวเอง
และแสร้งทำเป็นเก่ง...ไม่หวั่นไหว
ทั้งที่ความจริงแล้ว...สิ่งที่เกลียดที่สุดข้างใน...
คือให้ทำอย่างไร..ก็เกลียดเธอไม่ได้สักที...
เอ-มิ-กา
พ่ออิง...เพลงนี้เพราะนะจ๊ะเข้าคอนเซ็บเลย ^^
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
