ขอบคุณความหวังดี

ที่ส่งข้ามถึงฟ้าฝั่งนี้. .ที่กำลังถูกทิ้ง

จะก้าวต่อให้ไหวจะบอกหัวใจให้ยอมรับความจริง

แต่ทุกคืนยังประวิง. .ขอทุกทุกสิ่งจากวงพระจันทร์

เหงา. .ฉันมันเหงา

มองภาพวันเก่าเก่ายิ่งรบเร้าเหมือนความฝัน

ความจริงเขาจากไปแล้วแต่ใจแผ่วแผ่วไม่ยอมรับมัน

หลอกตัวเองอยู่ได้ทุกวัน. .ไม่กี่สิบปีเท่านั้น "เขาจะกลับมา"

งมงายมากเลยใช่ไหม

ฉันก็แค่คนอ่อนไหวภายใต้ราวฟ้า

ขอบคุณนะสายใย. .ขอบคุณที่เห็นกระไอของน้ำตา

แต่คำขอบคุณอาจดูเย็นชา. .เพราะฉันพูดมันออกมาจากหัวใจ^ ^

เจ้าเดินทางมาไกลใช่ไหมเจ้า

ผ่านเมฆเหงาเทาหม่นบนรอยไหว

ระยะทางสร้างหวังกำลังใจ

และสร้างไว้ระยะห่าง. . .ระหว่างเรา

เดินมานานผ่านร้อนที่อ่อนล้า

ผ่านเวลาคราหนาวที่ร้าวเหงา

ผ่านความสุขทุกข์ขมที่อมเทา

ผ่านวันเก่าคืนเก่า. . .บนเงากาล

เปลี่ยนไปบ้างระหว่างทางที่ย่างก้าว

แต่ดูร้าวรานรอนไม่อ่อนหวาน

ฤา เพียงเลือนเคลื่อนย้ายคล้ายเนิ่นนาน

เถิดอย่าผ่านนานเนิ่น. . .มันเผินใจ