กาแฟแก้วสุดท้าย

   กาแฟแก้วสุดท้าย

๐ คอกาแฟบ้านนอก    สู่เมือง
ชักราชรถรุ่งเรือง วิโก้
รถจิ๊บ จิ๊บเคราเครื่อง    เขาว่า ประหยัดแฮ
หอมกลิ่นใหม่เปล่าโม้    ส่งได้สามเดือน

๐ ราชรถเคลื่อนเทียบหน้า   บักสตาร์
สตาร์บักพี่เสาะหา    จิบแก้ว
แก้วจิบคิดสั่งมา    เอ็กซ์เพรส โซ่เอย
มอคค่าคงมิแคล้ว       ลาเต้คาปู

๐ จู่เข้าบาริสต้า    สบตา
บอกรับกาแฟจ๋า       แน่งน้อย
เงยเห็นติดราคา           ตาเหลือก แม่เฮย
คอฟฟี่ถ้วยกว่าร้อย    เผ่นร้านไม่ทัน

๐ บัดนั้นถอยเลี้ยวรถ      เร็วพลัน
แวะจอดเติมน้ำมัน       กลับบ้าน
เหลือบเห็นอเมซัน       กระท่อม กาแฟสด
ลองสักหน่อยขี้คร้าน         ปล่อยเสี้ยนลมหาว

๐ ถึงคราวพี่สั่งแก้ว       เย็นพิเศษ
ด้วยอยากกินเป็นเหตุ        ดูดแล้ว
กาแฟรสบอระเพ็ด       ขมโคตร
ถุยถ่มกาแฟแก้ว        ทุ่มทิ้งลงถัง

๐ เจอะจังเซเว่นเว้น       แวะเข้า ได้ฤๅ
หยิบหนึ่งในใจเรา       เบ่อดี้
สองทียกเบาเบา       กระดกหมด
น้อยปริมาณเยี่ยงนี้          มิได้เต็มแรง

๐ คิดแสวงคงต้องพึ่ง      กาแฟ โบราณ
ถุงชักลายครามแล       แน่แท้
จอดรถสั่งป้าแก       สวนตอบ
น้ำหมดเพิ่งต้มแล้        ท่าร้อนก่อนนา

๐ เช้ามาลุกขึ้นดื่ม       โอวัน ตินเอย
ฟังแม่คุณจอมขวัญ       นั่งค้อน
ซดเกลี้ยงหมดแก้วพลัน    ขอหน่อย นะแม่
เนสหนึ่งตาลสองช้อน   บ่นบ้างสองคำ