มือของพ่อ ลูบไล้ ยามไข้สั่น
รับประกัน ว่าหนาว และร้าวหม่น
จะจางหาย เมื่อสิ้นวัน ถ้าฉันทน
ความสับสน จะเคลื่อนคลาย เมื่อปลายวาร
อ้อมกอดอุ่น หนักแน่น ที่แหนห้อม
ดวงใจล้อม ห่วงหา เกินกว่าหวาน
ทั้งหยาดเหงื่อ และรอยยิ้ม จะพิมพ์นาน
ตราบชั่วกาล ประทับแน่น มิแคลนคลาย
มือของพ่อ ลูบไล้ ยามไข้กลับ
สายตาพ่อ ส่องจับ ดั่งจันทร์ฉาย
อุ่นกระแส จากใจ ไม่เคลื่อนคลาย
เย็นดุจสาย ทิพย์สะพรั่ง หลั่งสู่จินต์
น้ำคำพ่อ อุ่นอวล ยังหวนก้อง
ดั่งแสงทอง ปลอบใจ ไม่เคยสิ้น
มือแข็งแรง ซับน้ำตา ที่บ่าริน
ทั้งแผ่นดิน สิ้นแดน สุดแทนทด
ฝากกราบพ่อ จากปลายฟ้า มาแทบตัก
ส่งความรัก แทนมาลัย ดอกไม้สด
เป็นกลอนกานท์ ผ่านถ้อย ที่ร้อยรส
น้อมประณต แด่พ่อ..ขอบูชา…
แซมค่ะ
ยังจำความอบอุ่น ตอนไม่สบายที่พ่อเฝ้าลูบหัว.....
แล้วบอกว่า เดี๋ยวก็หายนะลูกนะ...
ยังจำความรู้สึกของหัวใจที่เต็มตื้นขึ้นมา....
เมื่อพ่อบอกว่า......ไม่เป็นไรนะลูก...พ่อรักหนูนะ...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
