ขอเพียงคำจำนรรจามาทายทัก
เหมือนแพรพรมห่มประจักษ์สักร้อยผืน
ถึงโศกเศร้าเหงาช้ำจะกล้ำกลืน
สู้ฝ่าฝืนขืนข่มอารมณ์รอ
แม้นฝากอื่นหมื่นแสนไม่แม้นฝาก
คำจารจากใจเจ้านะเฝ้าขอ
เหตุฉันใดใจเอ๋ยไม่เคยพอ
อยากพะนอคลอคำอยู่ร่ำไป...
อย่างอื่นไม่รับฝากนะนอกจาก...ใจ(คนปลายฟ้า)
" บูรพ์ "
จากใจ..............
เธอทำฉันติดอ่าง..เป็นอย่างนิ
อิ..อิ..อิ.. ขัดเขินเดินไม่ไหว
ฟังถ้อยคำพี่อ้อนแซมอ่อนใจ
อาจต้องใช้มนตรามาอำพราง
ใช้มนต์รักหวานหวาม..ข้ามทวีป
โรยด้วยกลีบ..กุหลาบขาว..อันพราวพร่าง
รินน้ำใจใสหยาด..มาวาดวาง
แทนหมอนข้างให้พี่กอด..นะยอดรัก..
.............คนปลายฟ้า
เธอทำฉันติดอ่าง..เป็นอย่างนิ
อิ..อิ..อิ.. ขัดเขินเดินไม่ไหว
ฟังถ้อยคำพี่อ้อนแซมอ่อนใจ
อาจต้องใช้มนตรามาอำพราง
ใช้มนต์รักหวานหวาม..ข้ามทวีป
โรยด้วยกลีบ..กุหลาบขาว..อันพราวพร่าง
รินน้ำใจใสหยาด..มาวาดวาง
แทนหมอนข้างให้พี่กอด..นะยอดรัก..
.............คนปลายฟ้า
ยามไกลร้างห่างเรือนก็เหมือนเปลี่ยว
ไร้แลเหลียวเดียวดายเหนื่อยหน่ายหนัก
จึงใคร่มอบปลอบทรวงว่าห่วงนัก
หมั่นทายทักอักษรฉะอ้อนมา
แม้นต่างแดนแสนห่างแต่อย่างหนึ่ง
ส่งฝากถึงซึ่งกันรำพันหา
ผ่านเส้นไหมใยสวรรค์แสงจันทรา
เชื่อมวิญญาณ์อุราชิดสนิทเคียง...
.........คนหมายคว้า
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
