สงคราม..ความประพฤติ

สงคราม..ความประพฤติ

ผ้าอ้อมหลานนานแล้ว ไม่เก็บซัก
หลังแตกหักโกรธเคืองเกิดเรื่องใหญ่
แม่, ผู้ซึ่งราวกับคนรับใช้-
ของลูกเขย, ลูกสะใภ้ ไม่ได้ความ

ตามประสาชาวบ้าน งานหุง, ต้ม
ชุดหมักหมมรอซักจนหลากหลาม
ทุกมุมบ้านงานเรือนเหมือนเดินตาม
ไปพร้อมกับโมงยาม - ความอ่อนล้า

แต่หนหลัง, งานไร่ไม่ผ่อน - พัก
คืองานหลักหญิงงานบันดาลค่า
พลิกแผ่นดินร้อน-หนาวเป็นข้าวปลา
เป็นชีวาเป็นบ้านมานานนัก

ฉัน – ลูกสาวหญิงชาวบ้าน
เป็นอีกหนึ่งตำนานของงานหนัก
ต่างก็แต่สายงาน, วันหยุดพัก-
แรมเดือนจักหยุดยาวกับเขาที
ไม่ได้เคยรู้เห็นความเป็นอยู่
จนหนึ่งตรู่, เสียงลั่นกระชั้นถี่-
ได้ลุกโหมแผดดัง – นิ้วสั่ง,ชี้
ไขว่ห้างบนเก้าอี้ – พี่สะใภ้!?!
มือไม่พายเท้าราน้ำหาเรื่อง
คงเนือง-เนืองเรื่อยมา, น่าจะใช่
ขณะแกงเดือดปุดแม่รุดไป
หยิบผักใส่ร้อนรนจนเงอะงะ

จากนั้นเกิดอะไร - ก็ไม่รู้
ฉัน - ประตูเปิดผาง! ดังเอะอะ
จำได้ว่า ลอยไป ใช่!กระทะ
ตามด้วยภาชนะ, ตะหลิว, จาน
- ก็เพราะว่า –
ใต้หลังคาเช้านั้นมันงุ่นง่าน
แรงอาฆาตแค้นอัดเกินทัดทาน
ศึกในบ้านก่อฉาก ลากประชิด!
ผ้าอ้อมหลานนานแล้วแม่ ไม่(กล้า)ซัก
ตามกฎนักบัญชาประกาศิต
แต่สงครามยืดเยื้อเหนือคาดคิด
เมื่อบัญชีถูกปิด เพราะพี่สะใภ้!?!