อรุณรุ่งดูเงาเราแสนเศร้า
ช่างเงียบเหงาเร้าอารมณ์ตรมในเสียง
อยากยลยินพิณกล่อมหลอมความเรียง
ยลสำเนียงเพรียกพร่ำซ้ำกล่อมใจ
อุษาสางพรางบ่ายหายเหนื่อยคล้อย
ชิงช้าห้อยคอยลมพรมพริ้วไหว
เเกว่งชิงช้าน่านึกถึงคนไกล
ฉันฝันใฝ่ใคร่หามาตามเธอ
ฉันเหงาเงียบเฉียบลมขมตรมหน้า
จันทร์ส่องหล้าพาจิตพิศเสมอ
เห็นแสนจันทร์พลันส่องเงาเราเบลอ
ให้คอยเก้อเมอเศร้าเคล้าลมเย็น
นภาลาความมืดคืนเศร้าสร้อย
ดาราคล้อยห้อยหย่อนผ่อนให้เห็น
สิ้นแสงหล้าพร่าส่องปองจันทร์เพ็ญ
ช่างทุกข์เข็ญเป็นรอหนอคนคียง
ช่างเงียบเหงาเร้าอารมณ์ตรมในเสียง
อยากยลยินพิณกล่อมหลอมความเรียง
ยลสำเนียงเพรียกพร่ำซ้ำกล่อมใจ
อุษาสางพรางบ่ายหายเหนื่อยคล้อย
ชิงช้าห้อยคอยลมพรมพริ้วไหว
เเกว่งชิงช้าน่านึกถึงคนไกล
ฉันฝันใฝ่ใคร่หามาตามเธอ
ฉันเหงาเงียบเฉียบลมขมตรมหน้า
จันทร์ส่องหล้าพาจิตพิศเสมอ
เห็นแสนจันทร์พลันส่องเงาเราเบลอ
ให้คอยเก้อเมอเศร้าเคล้าลมเย็น
นภาลาความมืดคืนเศร้าสร้อย
ดาราคล้อยห้อยหย่อนผ่อนให้เห็น
สิ้นแสงหล้าพร่าส่องปองจันทร์เพ็ญ
ช่างทุกข์เข็ญเป็นรอหนอคนคียง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
