...ทุกเวลา คราตรง ลงสิบสอง
นาฬิกา ตีก้อง ขับร้องบ่ง
ให้เซ่อซ่า ประหม่า คว้าพะวง
เพราะเคยคง ส่งหวาน ผ่านห้องใจ...
...เฝ้าคอยฝัน วันหวาน นานสนิท
แสนชื่นชิด เปิดม่าน ใจซ่านใส
แต่วันนี้ มิเหลือ คำเผื่อใคร
เธออยู่ไหน ใจจ๋า เจ้าข้ารอ...
...เธอนั้นหล่อ พอได้ คล้ายเทพบุตร
มิเคยหยุด หลุดวจี ดั่งพี่หมอ
คอยตักเตือน เลื่อนระงับ รับว่าพอ
เสมือนพ่อ มนต์เสก พระเอกใจ...
...หากบังเอิญ พบเจอ เธอบอกด้วย
คิดว่าช่วย ค้ำจุน เอาบุญใหม่
โปรดช่วยตาม ให้ที ที่หายไป
นานเท่าไหร่ จะรอ ขอขอบคุณ...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
