ลีลาวดี เจ้าช่าง งามคำสม
น่าภิรมย์ ชมชื่น กลิ่นอวนหอม
ยามเด็ดดม ช่างสม สุขใจปอง
มิใคร่หมอง สุขนั้น เพราะเจ้าเอย
ยามเบื่อแล้ว ก็ทิ้ง ปัดปลิวปล่าว
เจ้าร่วงราว หมดค่า คำเฉลย
แค่เด็ดดม ให้สุข ภิรมย์เชย
เมื่อล่วงเลย เจ้าเหี่ยวเฉา ก็ทิ้งไป
ด้วยเจ้าร่วง ลงพื้น ราคาหมด
เจ้าสลด น้ำตา รินพร่างไหล
เจ้าคร่ำครวญ ว่าเชยชม เพื่ออะไร
เพื่อสุขใจ เพียงครู่ หรือเปล่าเลย ...?
พี่สุนันยา ค่ะเพราะ มากๆเลยค่ะ ชอบ ชอบ ชอบ นะค่ะ
น่าภิรมย์ ชมชื่น กลิ่นอวนหอม
ยามเด็ดดม ช่างสม สุขใจปอง
มิใคร่หมอง สุขนั้น เพราะเจ้าเอย
ยามเบื่อแล้ว ก็ทิ้ง ปัดปลิวปล่าว
เจ้าร่วงราว หมดค่า คำเฉลย
แค่เด็ดดม ให้สุข ภิรมย์เชย
เมื่อล่วงเลย เจ้าเหี่ยวเฉา ก็ทิ้งไป
ด้วยเจ้าร่วง ลงพื้น ราคาหมด
เจ้าสลด น้ำตา รินพร่างไหล
เจ้าคร่ำครวญ ว่าเชยชม เพื่ออะไร
เพื่อสุขใจ เพียงครู่ หรือเปล่าเลย ...?
พี่สุนันยา ค่ะเพราะ มากๆเลยค่ะ ชอบ ชอบ ชอบ นะค่ะ
.gif)
ความระทม ขมซ่อน เพลงอ้อนบอก
แซมซุกดอก ลั่มทม ที่พรมเผย
เพราะความงาม ต้องใจ ใครหมายเชย
โอ้โฉมเอย ลีลาฯ ถึงคราตรม
จะมีใคร บ้างเล่า ที๋ล่วงรู้
มองเห็นอยู่ สีสัน ปานสุขสม
ขาวเหลืองแต้ม ชมพู พร่างพรูพรม
ล้อสายลม ชูช่อ ละอองาม
ดวงจำปา มาลี งามสีแจ่ม
คราวแรกแย้ม ค่าควร นวลอร่าม
เวลาเลย โรยรา หมดค่าความ
กลีบเจ้าช้ำ ร่วงดิน...สิ้นคนปอง..
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
