เพราะว่าใจเราสองครองรักมั่น
น้องอย่าหวั่นคนดีพี่ขอร้อง
กำแพงกั้นนิดหน่อยคอยประคอง
พี่รับรองหายโศกวิโยคใจ
อาวรณ์หาฟ้าหม่นฝนอำนวย
หากโชคช่วยพบกันวันสดใส
เส้นไยบางว่างลงคงไม่ไกล
จะอยู่ใกล้คนดีนี้ทุกวัน
มานพ
เส้นใยบาง กางกั้น พาหวั่นไหว
เป็นสายใย เชื่อมรอย พลอยโศกศัลย์
เป็นสิ่งที่ อยู่ห้วง บ่วงสัมพันธ์
ยากฝ่าฟัน ถึงฝัน แม้นานปี
คงได้แต่รอไป ดั่งใจหวัง
เป็นพลัง แห่ฝัน ในวันนี้
อยู่กับการ คอยขวัญมั่นฤดี
ตราบชีวี แดดิ้น...ไม่สิ้นรัก...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
