.jpg)
เหงาฉันเปรียบ ภูเขาเจ้าหัวล้าน
โล่งโล้นลานผลาญเหี้ยนจนเกรียนหญ้า
เหงาสุดทน บ่นพร่ำพรรณนา
ยากเกินคว้าไม้ใดให้หยั่งดิน
ยามน้ำแรงเกินฝืนสะอื้นไห้
ไร้สิ่งใดยึดหน้าภูผาหิน
จนธุลีลอยคว้างห่างธรณิน
เกือบพังภินท์สิ้นท่าทลายครืน
โปรดหันมองเขาโล้นโกร๋นอย่างฉัน
แล้วแบ่งปันน้ำใจ สร้างดินผืน-
อันอุดมด้วยป่าที่ยั่งยืน
โปรดเถิดช่วยหยิบยื่นคืนน้ำใจ
คนละมือละไม้เร่งกันก่อ
ป่าที่งามลออพอสดใส
ให้ภูเขาอย่างฉันรอดปลอดภัย
เป็นเขาใหญ่ ให้สินถิ่นไทยนาน
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
18 เมษายน 2024, 03:30:PM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: " เปรียบเหงา?" (อ่าน 5721 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
