...ความรู้สึก..คิดถึงหมดใจ...
...ค่อยค่อยเปลี่ยนไป..มากมายจนล้น...
...คิดถึงซึ้งซึ้ง..ของคนหนึ่งคน...
...ยังคงวุ่นวน..บนความเดียวดาย...
...ไม่เคยรู้จักความเหงา...
...แต่นานเข้า..เราก็รู้ความหมาย...
...ความว้าเหว่..หลอมใจละลาย...
...ให้รู้สุดท้าย..ความเหงาเป็นอย่างไร...
...เพิ่งรู้ว่าเหงา..ตอนนี้เอง...
...ตอนใจเคว้ง..เพราะถูกเพลงคิดถึงสั่นไหว...
...พร้อมพร้อม..คำรักบางใคร...
...ค่อยค่อยเลือนไกล..เหลือใว้เพียงทรงจำ...
ปภัสร์
๒๓ กันยายน ๒๕๕๔
ห า ก เ พิ่ ง รู้ ว่ า เ ห ง า
อย่าเพิ่งซึมเศร้า...โศรกเสียใจซ้ำ
อย่างน้อย...มีคนเหงามากมายคล้ายเพื่อนร่วมกรรม
ที่มาจากการกระทำ...ของคนไร้หัวใจ
เ พี ย ง อ า จ จ ะ เ ห ง า . .ใ น วั น นี้
วันหน้ายังมี..โอกาสฝันใฝ่
อาจจะพบรักแท้..ดูแลจากคนไกล
ที่พร้อมมอบให้..เธอตลอดกาล
ห า ก เ ธ อ เ ห ง า . . ยิ่ ง นั ก
คงไขว่คว้าตวงตัก..สุขสนุกสนาน
ขอเชิญใช้เวลา..ขีดเขียนกลอนกานท์
คงแก้เหงา..อย่างยาวนาน ..ได้สักวัน
หทัยกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
