เปลือกมนุษย์
.........................
เมฆสีเทาเงานิ่งไม่ติงไหว
เห็นแสงไฟสาดส่องในร่องตึก
เพียงเสี้ยวความทรงจำย้อนสำนึก
ถลำลึกลงห่าง, อย่างน่ากลัว
อากาศเริ่มวิปริตจิตปั่นป่วน
เกินคร่ำครวญยืนหยัดกำหนัดทั่ว
ในคืนที่เงียบงันอันเมามัว
อุทิศตัวกลั้วเกลือก, เพราะเปลือกเงิน
เพราะความจนครอบงำจนย่ำแย่
อาศัยแค่ความหิวอย่างผิวเผิน
ความลำบากยากจนต้องทนเดิน
ถูกเขาเมินว่าต่ำ, แทบช้ำใจ
บรรยากาศเก็บกดถูกปลดปล่อย
เหลือร่องรอยลำเค็ญเหมือนเป็นไข้
จากคนแล้วคนเล่าเฝ้าผ่านไป
สว่างในท้องฟ้า, ตามืดมน
ความเจ็บปวดรวดร้าวหนาวสะบั้น
บาดแผลมันซ่อนซุกไปทุกหน
ต้องใช้ยาเสพย์ติดผิดเกินทน
บรรเทาตนจนหนัก, แม้ดักดาน
ในค่ำคืนเลื่อนลอยสู่ซอยแคบ
สังคมแทบดับลงถูกส่งผ่าน
เห็นร่างที่นอนนิ่งไร้วิญญาณ
ถูกจู่โจมสังหาร, การจับกุม
เพราะร่างกายหลายปีมีแต่หย่อน
บ้านต้องผ่อนเงินทองมากองสุม
ทั้งพ่อแม่แก่เฒ่ายังเฝ้ารุม
จึงต้องสุ่มขายยา, หาเลี้ยงตัว
โชคชะตาของคนดูหม่นเศร้า
ใช่ว่าเขาไม่คิด ผิด ดี-ชั่ว
ทุกเส้นทางเกินคาดแม้หวาดกลัว
มีอยู่ทั่วไปหมด, บทสังคม!!
..........................
ภาพจากอินเตอร์เน็ต
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
