ชื่อบทกลอน : ขอเป็นคนไกล
ผู้แต่ง : รุ่งอรุณ
โทรศัพท์ถูกวางอย่างเหงาหงอย
หลายครั้งบ่อยเกินนับที่จับถือ
สัมผัสความเย็นชาจากฝ่ามือ
และหนักตื้อเกินกว่าหยิบมาโทร
คนอย่างเราเท่านี้ก็ดีถม
แค่เพียงลมแล้งคิดสิทธิ์มากโข
นามสกุลที่ใช้มิใหญ่โต
ที่จะโอ้อวดใครให้มามอง
ขอเป็นเพียงคนไกลใครคนหนึ่ง
ที่คิดถึงห่วงใยไม่เป็นสอง
มิขอเป็นคนใกล้ได้ครอบครอง
เป็นเจ้าของใช้สิทธิ์ชิดเชยชม
แม้ฉันเหงาเศร้าสร้อยละห้อยหา
ปรารถนาเพียงเธอนี้มีสุขสม
ในทุกช่วงเวลาของอารมณ์
ฉันตรอมตรมถูกหมิ่นฉันยินดี
๐รุ่งอรุณ๐
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
