ไม่ขอวาดคาดหวังดั่งจิตฝัน
ไม่ขีดคั่นมั่นปองต้องเคียงข้าง
ไม่บังคับขับไสให้นวลปราง
ต้องราร้างห่างรักที่ปักทรวง
ขอเพียงให้โอกาสคนพลาดพลั้ง
ที่ความทุกข์ประดังจนพังร่วง
ด้วยใจนี้แหลกแล้วหมดทั้งดวง
เพียงหนึ่งช่วงเพลาเข้ามาพัก
ขอเพียงหยดน้ำใจให้ชุ่มชื้น
ได้พักฟื้นชั่วคราวเพราะหนาวหนัก
รับไออุ่นกรุ่นกลิ่นประทิ่นรัก
เข้าทายทักภักดีที่แบ่งปัน
แต่โปรดรู้ตัวพี่ใช่ดีพร้อม
อาจต้องซ่อมแซมบ้างในบางขั้น
มีบกพร่องหมองไหม้ไร้เทียมทัน
แต่ใจนั้นมั่นคงตรงต่อเธอ
"ปรางค์ สามยอด"
ไม่มีใคร ไหนที่ ดีพร้อมหมด
อย่ารันทด ด้วยถ้อย ร้อยเสนอ
ค่อยปรับจูล หากใจ นี้ใฝ่เจอ
ถึงไม่เลิอค่าล้ำ อย่าช้ำเลย
อดีตกาล ผ่านแล้ว เหมือนแก้วร้าว
ไม่ใสวาว แวววับ ที่ปรับเผย
ขัดล้างใจ ใสสด ปลดเปลื้องเลย
แล้วมาเผย คำผอง เพียงสองใจ
เดินคู่ไป ข้างหน้า อย่าท้อถอย
น้องจะคอย เป็นแรง แสงอุ่นใส
ช่วยประคอง ยามต้อง หมองอาลัย
จะอยู่ใกล้ ด้วยรัก ไม่จากลา
เพียงพี่นั้น อย่าผัน ปันเป็นสอง
สุดท้ายต้อง หนึ่งเดียว อย่าเลี้ยวหา
ลำดับอื่น ต่อท้าย เมื่อไกลตา
อีกคนเคย อยู่หน้า ต้องลากัน...
"สุนันยา"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
